1989.05.07 zespół REPORTAŻ nagrania do spektaklu POCAŁUNEK KOBIETY PAJĄKA Polskie Radio Szczecin

Maj 7, 1989

Tło historyczne 1989 roku – od marca można już było legalnie płacić dewizami, przywrócono święto narodowe 11 listopada. W kwietniu zakończyły się obrady tzw. okrągłego stołu. Ale coś za coś… jednocześnie prezesem Radia i Telewizji został komunista i zaciekły działacz antykatolicki Jerzy Urban, a 8 maja powstała do kompletu Gazeta Wyborcza. 15 maja Sejm uchwalił status prawny Kościoła Katolickiego w PRL W czerwcu nastąpiła ponowna legalizacja Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz druga tura wyborów do Sejmu i Senatu. Zaczęły się zatem szachy polityczne trwające do dzisiaj. Z perspektywy lat widać, jak niewiele się zmieniło w sposobach zarządzania masami.

Wśród powyższych wydarzeń, 7 maju 1989 roku, na trzy tygodnie przed moim wyjazdem do Niemiec, odbyły się nagrania muzyki do spektaklu Pocałunek kobiety-pająka. Muzykę, przy współudziale zespołu, napisał Arnold Dąbrowski, inspirując się mocno fragmentami koncertu fortepianowego a-moll op. 16 Edwarda Griega. Spektakl w reżyserii Waldemara Modestowicza miał premierę 20 czerwca 1989 roku w Teatrze Nowym w Poznaniu. Dwa miesiące później, już w Niemczech, zobaczyłem emisję filmu dokumentalnego o Poznaniu z muzyką Reportażu z tego spektaklu. Reżyserem filmu pt. >> Sztuka Przetrwania była pochodząca z Łodzi, austriacka dziennikarka Joana Radzyner. Było mi bardzo przykro, że film pokazujący w negatywnym świetle poznaniaków i Polaków jest udźwiękowiony naszą muzyką, która nie wiem jaką drogą tam się dostała. Szczecińskie studio mieściło się w jednym z najwyższych wieżowców Szczecina. Nagrania realizował prawdopodobnie Bogusław Radziak lub Zbigniew Malarski, ale pewności po latach nie mam. Studio było wyposażone bardzo profesjonalnie. Do mojej perkusji „śmieć” przystawiono na overhead dwa mikrofony Neumann U67, do stopy włożono AKG D45, a resztę nagłośniono popularnymi mikrofonami dynamicznymi Shure serii 500. Nie pamiętam mikrofonów do fortepianu i fagotu.

Arnold Dąbrowski – fortepian Steinway, łańcuchy i przedmioty preparujące, Korg Poly 800-II, kompozycje
Paweł Paluch – fagot Adler, surma, ustniki
Andrzej Karpiński – >> perkusja „śmieć”, crash Paiste 2002 18″, hi-hat Paiste 404 13″, china Trowa 16″, tamburyn Amati 13″, tempelbloki i trójkąt Amati

1986.01.01 zespół REPORTAŻ nagrania W OCZEKIWANIU NA TO SAMO Akademickie Radio Winogrady Poznań

Styczeń 1, 1986

Zespół REPORTAŻ 1986.01.01 nagrania „W oczekiwaniu na to samo” Akademickie Radio Winogrady Poznań

Andrzej Karpiński – perkusja Amati Lignalone, talerze ride Paiste, china Trowa, crash, hi-hat, krotale, tempelbloki Amati, śpiew, >> teksty, ilustracje 1983, >> 1984, >> 1985
Piotr Łakomy – gitara basowa Ibanez, struny Rotosound, instrumenty perkusyjne, śpiew, >> ilustracje 1983, >> 1984, >> 1985
Arnold Dąbrowski – pianino Calisia, organy B-2 Unitra, śpiew
Paweł Paluch – fagot Adler, flet prosty Polmuz, metalofon Melodia, instrumenty perkusyjne, śpiew

utwory wykonane podczas nagrań:

01. Witraż
02. Sen (wykorzystany na kasecie ARS 05)
03. Narcyz (wykorzystany na kasecie ARS 05)
04. Wybór (wykorzystany na kasecie ARS 05)
05. Reportaż (wykorzystany na kasecie ARS 05)
06. Zbieg
07. Bydlątko (wykorzystany na kasecie ARS 05)
08. Niedziela (wykorzystany na kasecie ARS 05)
09. Wakacje (wykorzystany na kasecie ARS 05)
10. Do czasu
11. Taniec niedźwiadków (wykorzystany na kasecie ARS 05)
12. Dojrzewałem na zapleczu

Dwa tygodnie później przedstawimy te utwory podczas >> koncertu „W oczekiwaniu na to samo” w ramach Rock Front w klubie Riviera-Remont w Warszawie.

Sytuacja polityczna w kraju pozostaje nadal tragiczna. Przez cały 1985 rok trwały manifestacje. USA nałożyły na Polskę sankcje. W kwietniu sejm powołał Trybunał Konstytucyjny. Trwały drastyczne podwyżki cen mięsa, ale zniesiono reglamentację cukru. W Puszczykowie zmarł Arkady Fiedler, a we Wrocławiu udostępniono odnowioną po wojnie Panoramę Racławicką. Prof. Zbigniew Religa przeprowadził pierwszą transplantację serca, a w Warszawie spłonął Teatr Narodowy. W Krakowie został pobity ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. W świecie natomiast został zaprezentowany nowatorski system operacyjny Windows 1.0.

W październiku 1985 roku, po niespełna trzech latach współpracy, zespół opuścił Jacek Hałas, a jego miejsce zajęli studenci Poznańskiej Akademii Muzycznej pianista Arnold Dąbrowski i fagocista Paweł Paluch. Zostały zmodyfikowane i przearanżowane dotychczasowe utwory Reportażu. Powstało kilka, nowych kompozycji i materiał „W oczekiwaniu na to samo”, który był intensywnie promowany przez naszego opiekuna Henryka Palczewskiego z ARS2. Nadal pracowałem wraz z Piotrem Łakomym w malarni Teatru Wielkiego, ówczesnej Opery Poznańskiej. Mieliśmy 22 lata. Zespół mimo swojego niekomercyjnego repertuaru zaczynał funkcjonować coraz profesjonalniej. Opracowałem stałą scenografię; za naszymi plecami wisiało czarne tło (zszytych 12 prześcieradeł pofarbowanych na czarno) oraz żarówka warsztatowa, będąca jedynym oświetleniem koncertów. Za nami sztalugi z naszymi ilustracjami, zmienianymi wraz z przebiegiem koncertu. Uzyskałem w ten sposób bardzo teatralną atmosferę. Odtąd, jak aktorzy, graliśmy wyłącznie w pozycji siedzącej. O Reportażu pisało się coraz częściej w prasie głównie za granicą, ale też w kraju. Pojawiały się pierwsze audycje radiowe w świecie i w rozgłośniach ogólnopolskich.

Nagrania w Radiu Winogrady realizowali: Krzysztof Łuszczewski, Andrzej Różański i Marek Dorożało i przeznaczone były na kasetę ARS2 oraz do promocji zespołu za granicą. Do dyspozycji mieliśmy ok. 10 godzin czasu, dokładnie w Nowy Rok, gdy studencka rozgłośnia nie pracowała. Sprzęt był podobny do tego sprzed trzech lat; stół mikserski Fonia SMK-130, brytyjski magnetofon BTR-2 (tzw. Green Machine), niestety monofoniczny, ale także drugi stereofoniczny. Mieliśmy do dyspozycji mikrofony AKG D190 i Shure 565 Unisphere. Arek grał na swoich organach Unitra B-2 przez wzmacniacz Fender Twin Reverb pożyczony z klubu Nurt, a Piotr przez własne combo Guyatone 300-B ZIP. Ja grałem na zakupionej z ogłoszenia trzy miesiące wcześniej bukowej perkusji Amati Lignalone, którą ze względu na okropną okleinę brokat yellow sparkle okleiłem drewnopodobną tapetą.

1985.01.29 zespół REPORTAŻ nagrania PROSIMY NIE POWTARZAĆ dla RēR Recommended Records Quarterly Megacorp klub Nurt Poznań

Styczeń 29, 1985

Zespół REPORTAŻ, nagrania „Prosimy nie powtarzać” dla RēR Records Quarterly Megacorp, klub Nurt, Poznań, 29 stycznia 1985 r.

Andrzej Karpiński – perkusja Polmuz, Szpaderski, Amati, Trowa, drugi werbel na lewą nogę, mandolina Defil, metalofon Melodia, klosz od grzejnika Słoneczko, instrumenty perkusyjne, śpiew, >> teksty 1983, >> 1984, >> 1985
Piotr Łakomy – gitara basowa Jolana Basso IX, struny Fender, phaser Boss PH-1R, hi-hat Polmuz, mikser kuchenny Predom, klarnecik dziecięcy Nutka, instrumenty perkusyjne, kamlotki, śpiew
Jacek Hałas – pianino Calisia, śpiew
(Andrzej Łakomy – gościnnie w utworze Zbieg, trąbka Polmuz)

utwory wykonane podczas nagrań:

01. Dojrzewałem na zapleczu
02. Dziecinne pytania
03. Wyjaśnienie
04. Płynnie
05. Batalistyczny
06. Talerz leży, czy stoi?
07. Dzięcioła byłem
08. W dzień, kiedy nie było prądu
09. Oł yest
10. Słońce czerwieni
11. Zlituj się!
12. Zbieg
13. Kołysanka na pobudkę
14. Punkt wejścia
15. Dingo
16. Jacola
17. Drugie wrażenie
18. Jazz
19. Sam Solo
20. Widoki
21. Prosimy nie powtarzać!
22. Do czasu
23. Obrzęd
24. Zwierzenia kreta

Sytuacja polityczna w kraju nadal bez zmian na lepsze. Cały, ubiegły rok trwały manifestacje i nie zanosiło się na ich zakończenie. Trwa akcja komunistów usuwania krzyży ze szkół. Wszyscy pamiętają o torturach i bestialskim zamordowaniu bł. Jerzego Popiełuszki, kapelana Solidarności oraz pogrzeb, który zgromadził ponad milion ludzi. Trwają podwyżki cen elektryczności, gazu i węgla. Zostają uruchomione „różnorodne projekty pseudo-naprawcze” związane np. z Jaruzelskim, Urbanem, Michnikiem, a na wschodzie z Gorbaczowem. Wielu ludzi w te pierestrojki uwierzyło. Rosja szaleje, bo kurczy się jej geograficzna strefa wpływów. W tym czasie w Ameryce wystrzelono sondę do zbadania komety Halleya, rozpoczęto program załogowych promów kosmicznych oraz znaleziono wrak Titanica.

Od września 1984 roku pracowałem razem z Piotrem Łakomym w malarni teatru Wielkiego, ówczesnej Opery Poznańskiej. Jacek w tym czasie pracował jako plastyk w spółdzielni Społem. W Operze, malując wielkie dekoracje autorstwa znanych scenografów, całymi dniami rozmawialiśmy z Piotrem o polityce, życiu i sztuce. Za malarnią, w holu, stał nieużywany fortepian do którego w wolnych chwilach zasiadałem i sam lub razem z Piotrem wymyślaliśmy nowe kompozycje Reportażu. Przy fortepianie były drzwi na jaskółkę, czyli najwyżej położone miejsca widowni. Gdy była próba orkiestry, nasycaliśmy się estetyką i wracaliśmy do fortepianu kontestować to, co usłyszeliśmy. Mieliśmy dopiero 21 lat. Malowanie scenografii i jednocześnie słuchanie prób orkiestry do premiery nowej sztuki było bardzo inspirujące.

W listopadzie 1984 roku Henryk Palczewski otrzymał zapytanie od Chrisa Cutlera z londyńskiej Recommended Records czy możemy nagrać i przesłać ok. 20 minutowy materiał. Chodziło o umieszczenie naszej muzyki w kwartalniku muzyczno-literackim z płytą LP >> RēR Records Quarterly Vol.1 No.2, który ma się ukazać we wrześniu. Radość z propozycji była wielka. W styczniu byliśmy już po czterech próbach zorganizowanych w MDK w Środzie Wlkp. Następnie całość sprzętu przewieźliśmy wypożyczonym Tarpanem z Opery Poznańskiej do klubu Nurt. Mieliśmy duży wybór utworów i wiele doświadczeń po ubiegłorocznych >> koncertach ze Sceleton Crew. Domyślaliśmy się, że Fred Frith i Tom Cora po koncertach z nami w pewien sposób uwiarygadniali zespół Reportaż za granicą. Podczas nagrań każdy utwór nagrywaliśmy po dwa razy i tę bardziej udaną wersją zachowaliśmy. Jak zawsze tworzyliśmy w pośpiechu. Na nagrania mieliśmy tylko kilka godzin. Po zakończeniu sesji czekał nas trudny wybór utworów przeznaczonych do wysłania. W Recommended Records Chris Cutler i tak wybrał trzy utwory pasujące do konwencji całości płyty-składanki. Nie spodziewaliśmy się, że zostaną wybrane: Płynnie, Batalistyczny i W dzień, kiedy nie było prądu. Natomiast wszystkie nagrania z tej sesji ukazały się na >> kasecie pt. „Prosimy nie powtarzać” wydanej przez ARS2 i AML 23 z Łańcuta.

Nagłośnieniem i nagraniami na magnetofon kasetowy Unitra ZRK M-8011 zajmowali się Janusz Siemienas i Henryk Palczewski. Zdjęcia wykonał Leszek Wesołowski, ale zachowały się tylko bardzo zniszczone negatywy. Użyty sprzęt na scenie: wzmacniacz basowy Acoustic 140 z kolumną, combo odsłuchowe konstrukcji Janusza Siemienasa z głośnikiem Celestion, dwa mikrofony >> AKG D190, trzy mikrofony >> Dynacord Electro Voice, jeden mikrofon >> Unitra Tonsil MDU-39 i poza sceną: >> Vermona Regent 1060, >> Peavey XR600, kamera pogłosowa, echo taśmowe Univox EC-80A, tzw. przody >> nagłośnienie z głośnikami Celestion.

Za dwa tygodnie przedstawiliśmy te utwory podczas koncertu >> Prosimy nie powtarzać! w klubie Nurt w Poznaniu.

1984 LIPIEC SPRZĘT, INSTRUMENTY

Lipiec 4, 1984

gitara basowa Jolana Basso IX CSRS

Własność Piotra Łakomego – 19 lipca 1984

Gitara basowa Jolana Basso IX używana w zespole >> Reportaż przez Piotra Łakomego. Gitara brzmiała akceptowalnie dopiero po założeniu nowych strun Fendera. Piotr kupił tę gitarę za 40 000 000 zł. Czterdzieści milionów złotych, tak, to nie błąd, takie ceny były przed denominacją złotówki w latach 80.

REPORTAŻ - gitara basowa Jolana Basso IX ze strunami Fender, używana od 19.07.1984 r.

zestaw instrumentów perkusyjnych Amati CSRS

Własność Andrzeja Karpińskiego – 4 lipca 1984

Zestaw instrumentów perkusyjnych Amati używany w zespole >> Reportaż przez Andrzeja Karpińskiego. Zestaw zawierał wiele instrumentów zaadaptowanych do muzyki Reportażu i używanych przez wiele lat, które prezentuję na innych zdjęciach. Zestaw kupiłem w sklepie muzycznym, tzw. Centrali Muzycznej przy ul. 27 Grudnia w Poznaniu za ówczesne 20 000 000 zł uzyskane ze sprzedaży akordeonu Weltmeister (prezentu pierwszokomunijnego). Tak, to nie błąd, przed denominacją złotówki taka walizka z instrumentami kosztowała 20 milionów złotych. W zestawie Amati najcenniejsze były dwa bongosy na statywie 6″ i 8″, które używałem przez wiele lat w różnych konfiguracjach i przeróbkach technicznych. Bongosy oryginalnie miały naciągi skórzane, które oszczędzałem jak tylko się dało, gdyż zakup takiej średnicy był niemożliwy. Do sklepu dostarczono wtedy tylko trzy takie zestawy. Bongosy fabrycznie miały niebieską okleinę, którą przez lata zmieniałem dopasowując wizualnie do kolejnych zestawów perkusyjnych. Natomiast walizka z powodu wydłużonego kształtu przez wiele lat służyła mi do transportu statywów perkusyjnych.

zespół REPORTAŻ - bongos 6” i 8“ firmy Amati z naciągami skórzanymi i ze statywem w walizce wraz z kompletem drobnych instrumentów perkusyjnych, używane od 04.07.1984 r.

tamburyn Amati 13″ CSRS

Własność Andrzeja Karpińskiego – 4 lipca 1984

Drewniany tamburyn Amati 13″ używany w zespole >> Reportaż przez Andrzeja Karpińskiego. Instrument był montowany na szpilce hi-hatu. Jego średnica 33 cm zapewniała soczyste brzmienie. Miejsce uderzania pałką było owinięte plastrem samoprzylepnym, aby nie niszczyć drewnianego korpusu. Kupiłem go w w sklepie muzycznym przy ul. 27 Grudnia w Poznaniu.

REPORTAŻ - Andrzej Karpiński, tamburyn Amati, drewniany 13”, montowany na hi-hat od 04.07.1984 r.

triangle Amati CSRS

Własność Andrzeja Karpińskiego – 4 lipca 1984

Triangle używane w zespole >> Reportaż przez Andrzeja Karpińskiego. Te trójkąty w trzech rozmiarach były używane do muzyki improwizowanej i ilustracyjnej zespołu. Należały do zestawu walizkowego instrumentów perkusyjnych zakupionego w sklepie muzycznym przy ul. 27 Grudnia w Poznaniu.

Zespół REPORTAŻ Andrzej Karpiński, triangle, trójkąty z zestawu instrumentów perkusyjnych Amati zakupione w walizce 04.07.1984 r.

tempelbloki Amati CSRS

Własność Andrzeja Karpińskiego – 4 lipca 1984

Tempelbloki używane w zespole >> Reportaż przez Andrzeja Karpińskiego. Te szczelinowe rezonatory były jednym z najdłużej używanych instrumentów w muzyce zespołu. Kupiłem je w zestawie walizkowym instrumentów perkusyjnych w sklepie muzycznym przy ul. 27 Grudnia w Poznaniu. Pamiętam, że w tych trudnych czasach do sklepu dostarczono tylko trzy takie zestawy.

Zespół REPORTAŻ, Andrzej Karpiński tempelbloki rezonansowe, szczelinowe z pałkami od zestawu instrumentów perkusyjnych Amati zakupione w walizce 04.07.1984 r.

talerz china 16″ Trowa NRD

Własność Andrzeja Karpińskiego – 4 lipca 1984

Talerz china 16 cali wschodnioniemieckiej firmy Trowa używany w zespole >> Reportaż przez Andrzeja Karpińskiego. Miał świetne i długie brzmienie, a jego średnica 40 cm dobrze zabezpieczała podczas podróży naciąg floor toma, gdy nie miałem jeszcze futerałów i skrzyń transportowych. Kupiłem go w komisie instrumentów muzycznych „Studio 33” przy ul. Głogowskiej w Poznaniu.

zespół REPORTAŻ - talerz china 16" Trowa, Andrzeja Karpińskiego