1986-2018 AUDYCJE RADIOWE

Od początku działalności grupy Reportaż, jej muzyka jest prezentowana w różnych rozgłośniach radiowych w kraju i za granicą. Od krótkich informacji o koncertach lub nowościach fonograficznych, poprzez wywiady, aż do całych audycji i słuchowisk poświęconych muzyce grupy. Większość programów radiowych jest emitowana dzięki determinacji i szerokim kontaktom Henryka Palczewskiego z ARS2. Muzyka Reportażu wybrzmiewa w bardzo różnorodnej przestrzeni; od małych, amerykańskich i zachodnioeuropejskich rozgłośni z muzyką niekomercyjną, do ogólnopolskich rozgłośni o szerokim zasięgu. Osobną aktywnością radiową grupy są słuchowiska radiowe z muzyką Reportażu reżyserowane i emitowane dzięki Waldemarowi Modestowiczowi.

Lista wszystkich prezentacji radiowych z muzyką grupy Reportaż:

2018.06.08 – Radio Bunt, Bez cięć cz. 3, Grzegorz Witkowski – podpis nieczytelny (g. 21:00), Warszawa.
2017.11.14 – Radio Bunt, Bez cięć cz. 2, Grzegorz Witkowski – podpis nieczytelny (g. 21:00), Warszawa.
2017.11.07 – Radio Bunt, Bez cięć cz. 1, Grzegorz Witkowski – podpis nieczytelny (g. 21:00), Warszawa.
2017.01.29 – Radio Merkury, Niedziela na Głównym (g. 11:00), Piotr Świątkowski, Jacek Butlewski, Poznań.
2015.04.06 – Radio Afera 98,6 FM, Zasypywanie kanonu, Piotr Tkacz, Poznań.
2015.04.06 – Radio dla Wałcza, Muzyka ucha trzeciego nr850(1010) (g. 21:00), Henryk Palczewski, Piła.
2015.04.06 – Radio Studnia, Muzyka ucha trzeciego nr850(1010) (g. 19:30), Henryk Palczewski, Piła.
2014.02.17 – Radio Poznań, Muzyczny zamęt za abonament, Mariusz Kwasniewski, Poznań.
2014.02.17 – Radio Polonia, Muzyka ucha trzeciego nr791(951) (g. 19:30), Henryk Palczewski, Piła.
2014.02.16 – Radio Polonia, Muzyka ucha trzeciego nr791(951), Henryk Palczewski, Piła.
2010.06.29 – Rock Legends Radio Radio, Muzyka ucha trzeciego nr601(761), Henryk Palczewski, Piła.
2010.03.30 – Rock Legends Radio Radio, Muzyka ucha trzeciego nr588(748), Henryk Palczewski, Piła.
2010.03.16 – Rock Legends Radio Radio, Muzyka ucha trzeciego nr586(747), Henryk Palczewski, Piła.
2008.03.25 – Rock Legends Radio Radio, Muzyka ucha trzeciego nr483(643), Henryk Palczewski, Piła.
2007.03.13 – Radio Sto, Muzyka ucha trzeciego nr429(589), Henryk Palczewski, Piła.
2007.02.20 – Radio Sto, Muzyka ucha trzeciego nr426(586), Henryk Palczewski, Piła.
2006.07.11 – Radio Sto, Muzyka ucha trzeciego nr394(554), Henryk Palczewski, Piła.
2006.05.30 – Old Rock Radio, Muzyka ucha trzeciego nr388(548), Henryk Palczewski, Piła.
2006.02.21 – Old Rock Radio, Muzyka ucha trzeciego nr374(534), Henryk Palczewski, Piła.
2006.01.24 – Radio Merkury, Przemysław Terlecki, Poznań.
2005.08.25 – Old Rock Radio, Muzyka ucha trzeciego nr348(508), Henryk Palczewski, Piła.
2005.01.06 – Old Rock Radio, Muzyka ucha trzeciego nr316(476), Henryk Palczewski, Andrzej Forecki, Piła.
2004.08.27 – Radio Merkury, słuchowisko, Maria Blimel, Wanda Wasilewska, Poznań.
2004.07.01 – Radio BIS (godz. 18:00), Warszawa.
2004.05.04 – Old Rock Radio, Muzyka ucha trzeciego nr281(441), Henryk Palczewski, Andrzej Forecki, Piła.
2004.04.02 – Radio Merkury, Wanda Wasilewska, Poznań.
2004.03.30 – Old Rock Radio, Muzyka ucha trzeciego nr276(436), Henryk Palczewski, Andrzej Forecki, Piła.
2003.12.02 – Radio Sto, Muzyka ucha trzeciego nr259(419), Henryk Palczewski, Andrzej Forecki, Piła.
2003.04.10 – Radio Merkury, Maria Blimel, Poznań.
2003.05.12 – Radio Merkury, Maria Blimel, Wanda Wasilewska, Poznań.
2003.06.24 – Radio Merkury, Maria Blimel, Wanda Wasilewska, Poznań.
2000.05.29 – Radio Merkury, Piosenka ładnie napisana, Maria Blimel, Wanda Wasilewska, Poznań.
1992.12.16 – RMI FM, Krzysztof Frąckowiak, Poznań.
1989.05.22 – Trójka, Polskie Radio (godz. 15:05), audycja DemoTop – Rock po polsku, Warszawa.
1989.05.08 – Trójka, Polskie Radio (godz. 15:05), audycja DemoTop – Rock po polsku, Warszawa.
1989.04.28 – Rozgłośnia Harcerska PR 2 Polskie Radio (godz. 15:10), Warszawa.
1989.04.24 – Trójka, Polskie Radio (godz. 15:05), audycja DemoTop – Rock po polsku, Warszawa
1988.09.17 – Trójka, Polskie Radio, Nowości płytowe, Warszawa.
1988.08.13 – Trójka, Polskie Radio, Nowości Tonpressu, Piotr Majewski, Warszawa.
1988.03.25 – Radio Merkury, Poznań.
1988.01.25 – Trójka, Polskie Radio, Rock po polsku, Maciej Chmiel i Grzegorz Brzozowicz, Warszawa.
1987.10.14 – Trójka, Polskie Radio, Rock po polsku; Piotr Nagłowski, Warszawa.
1987.07.26 – Trójka, Polskie Radio, słuchowisko, Waldemar Modestowicz, Warszawa.
1987.06.14 – Radio Merkury, słuchowisko, Waldemar Modestowicz, Poznań.
1987.03.22-29 – Trójka, Polskie Radio, Warszawa.
1987.03.09 – K.Z.S.C. 88,1 FM, University of California, Sheila Key, Santa Cruz, USA.
1987.01.28 – Trójka, Polskie Radio, Grzegorz Brzozowicz, Warszawa.
1987.01.25 – Trójka, Polskie Radio, Grzegorz Brzozowicz, Warszawa.
1987.01.18 – Radio Merkury Poznań, Poznań.
1987.01.18 – Trójka, Polskie Radio Program III FM, Warszawa.
1986.02.02 – La Voix du lézard FM , J. B. Vaxelaire, Paryż, Francja.

2017.01.29 – Radio Merkury Poznań, Niedziela na Głównym, Piotr Świątkowski, Jacek Butlewski

Relacja z wernisażu i koncertu Andrzeja Karpińskiego. Audycja radiowa „Niedziela na Głównym” Piotr Świątkowski, Jacek Butlewski, Rafał Muniak, Jacek Marciniak, Tomasz Sosnowski. Emisja: Radio Merkury 29.01.2017r. godz. 11:00 Wernisaż wystawy malarstwa airbrush oraz koncert na preparowany elektronicznie głos Andrzeja Karpińskiego. Galeria-restauracja „109 Za Rogiem”, 26.01.2017r. Poznań. (fot. Tomasz Szymański, Krzysztof Chłopkowiak)

 

2014.02.17 – Radio Merkury Poznań, Muzyczny zamęt za abonament, Mariusz Kwaśniewski

Audycja, wywiad, rozmowa przed koncertem Reportażu w Pawilonie Nowa Gazownia w Poznaniu. Audycja transmitowana na żywo, pięć dni przed koncertem. Prowadzący Mariusz Kwaśniewski zadaje pytania Marzenie dotyczące Encyklopedii Staropolskiej Aleksandra Brücknera. Audycja jest ilustrowana fragmentami poprzedniego koncertu. W trakcie emisji dzwonią słuchacze i rozdawane są bilety na koncert.

1987.10.14 Program Trzeci Polskiego Radia, Warszawa.

Audycja radiowa z cyklu „Rock po polsku”, odcinek o zespole Reportaż, prowadzi Piotr Nagłowski. Program 3 Polskiego Radia, 14.10.1987r. W audycji wykorzystano pięć utworów z koncertu w klubie Gwint w Białymstoku, z dnia 10 stycznia 1987r.: Bydlątko, Sen, Zlituj się!, Zbieg i Wracałem pokonany.

1987.06.14 Radio Merkury Poznań
1987.07.26 Program Trzeci Polskiego Radia, Warszawa
słuchowisko „Wyimaginowana podróż Reportażu”

Słuchowisko radiowe w reżyserii Waldemara Modestowicza „Wyimaginowana Podróż Reportażu”. Udział biorą członkowie grupy Reportaż, autorzy muzyki i tekstów: Andrzej Karpiński, Piotr Łakomy, Arnold Dąbrowski i Paweł Paluch. Emisja w Radiu Merkury Poznań 14.06.1987r. oraz w Programie Trzecim polskiego Radia 26.07.1987r.

1987.01.28 Program Trzeci Polskiego Radia, Warszawa.

Archiwalne zapowiedzi i komentarze radiowe dotyczące festiwalu KONTROLA `86/87, 2-4 stycznia1987r. Program III PR, 28 stycznia 1987r. Zapowiada Paweł Sito, a Grzegorz Brzozowicz rozmawia z Andrzejem Pawłem Wojciechowskim. Filmik zawiera plakat i zdjęcia z koncertu Reportażu na tym festiwalu. REPORTAŻ przedstawił wtedy projekt „W oczekiwaniu na to samo”. Trójka – Program 3 Polskiego Radia.

1987.01.18 Radio Merkury Poznań
1987.03.22 Program Trzeci Polskiego Radia, Warszawa
słuchowisko „Biesiada u hrabiny Kotłubaj”

Słuchowisko radiowe wg opowiadania Witolda Gombrowicza „Biesiada u hrabiny Kotłubaj” w reżyserii Waldemara Modestowicza. Aktorzy: Kazimiera Nogaj-Wanat, Krystyna Feldman, Wiesław Komasa, Michał Grudziński, Jerzy Stasiuk. Realizacja – Jerzy Kamyszek. Muzyka – grupa Reportaż w składzie: Andrzej Karpiński, Arnold Dąbrowski, Paweł Paluch. Emisje: 18.01.1987r. niedziela, godz. 9:00 Radio Merkury Poznań oraz 22.03.1987r. niedziela, godz. 18:00, Program Trzeci Polskiego Radia.

2005-2010 BEZSENSORY

„Bezsensory” to projekt duetu Karpiński / Oleszak. Początkowo jedno ze spotkań w duecie w ramach koncepcji „Krzesło Eklektyczne”, do której Karpiński zaprasza na improwizowane sesje różnych muzyków. Spotkanie z Witoldem Oleszakiem trwa niemal pięć lat. Jest to muzyka wyłącznie instrumentalna, bogato nasycona elektroniką. Wszystkie instrumenty połączone są looperami i urządzeniami efektowymi. Perkusja ma dołączone triggery czułe na wibracje naciągów. Przy większej sile uderzenia czujnik wyzwala wybrane brzmienie z modułu. Umożliwia to granie równych unisono akustycznej perkusji z samplami instrumentów dętych lub strunowych. To rozwiązanie jest stosowane w solowym projekcie „Gulasz z Serc” jednak w duecie przynosi lepsze rezultaty artystyczne. Powstaje pomysł, aby przez pół roku w klubie Charyzma w Poznaniu nagrywać comiesięczne, improwizowane koncerty w tych samych warunkach akustycznych i sprzętowych. Po selekcji nagrań, z kilkunastu godzin materiału, najciekawsze fragmenty ukazują się na CD „Bezsensory” wydawnictwa ARS2 Henryka Palczewskiego. Premiera płyty ma miejsce 25 czerwca 2006r. podczas koncertów Reportażu i Freda Fritha w Starym Browarze w Poznaniu. Projekt Bezsensory był prezentowany na wielu koncertach i festiwalach, między innymi na Avangard Festival w Schiphorst w Niemczech, gdzie Reportaż zaprasza grupa Faust i Jean-Herve Peron.

Program „Bezsensory” został zaprezentowany na następujących koncertach:

2005.12.23 klub Charyzma, Poznań
2006.01.24 klub Charyzma, Poznań
2006.03.07 klub Charyzma, Poznań
2006.04.25 klub Charyzma, Poznań
2006.06.25 klub Stary Browar, Poznań, koncert z Fredem Frithem
2006.09.29 klub AOIA, Łódź, cykl Poza Horyzont
2007.03.19 klub Park, Piła
2010.07.02. Avantgarde Festival, Schiphorst

 

02.07.2010 r. koncert Bezsensory na Avantgarde Festival Schiphorst.

W 2010 roku Reportaż został zaproszony przez Jeana Hervé Peron i grupę Faust na Schiphorst Avant-Garde Festival. Zagrałem tam w duecie z Witoldem Oleszakiem koncert pt. „Bezsensory” z bardzo dużą ilością improwizacji. Schiphorst to mała miejscowość pod Hamburgiem, w której mieszka i tworzy grupa Faust. To bardzo dziwne i znane miejsce w środowisku rocka awangardowego. Jean jest dobrym organizatorem. Zjeżdżają się tutaj ludzie z całego świata. Pomieszczenia festiwalowe to po prostu stare gospodarstwo rolne. Największa scena mieści się w… stodole. Dużo drewna i prawdziwa cegła daje świetną akustykę w każdym z pomieszczeń. Na podwórku są piaskownice dla dzieci, a na środku miejsce na wieczorne ognisko. Skoszone pole przynależne do gospodarstwa pełni podczas festiwalu funkcję wielkiego parkingu i pola namiotowego. Dodatkową atrakcją są kombajny i maszyny rolnicze, na których Faust czasami daje improwizowane koncerty. Miłe wspomnienia.

25.06.2006 r. koncert Bezsensory połączony z recitalem Freda Fritha, Stary Browar, Poznań.

Koncert organizuje Łukasz Knasiecki, który w Starym Browarze zajmuje się organizacją koncertów i wystaw. Słodownia Browaru była wtedy relatywnie nowym miejscem koncertowym w Poznaniu. Bardzo dobrze wyposażona i wytłumiona przestrzeń. W godzinach popołudniowych odbywa się próba dźwięku, w tym samym czasie przyjeżdża Fred Frith. Ostatni, wspólny koncert Reportażu z Fredem Frithem ma miejsce podczas wspólnych koncertów z Sceleton Crew w Toruniu i Warszawie w 1984r. Zarówno wtedy, jak i po 22 latach spotkanie jest bardzo pouczające i inspirujące. Koncert Bezsensory: Andrzej Karpiński (perkusja, mini klawiatury, elektronika), Witold Oleszak (klawiatury) jest świetnym wstępem do jeszcze bardziej interesującego występu solowego Freda Fritha.

2003-2015 PŁYTY CD

Od 2004r. pojawiają się płyty CD z muzyką Reportażu. Trzy płyty zawierają solową twórczość Andrzeja Karpińskiego. Pozostałe nagrane są w duetach lub w postaci wybranych utworów na kompilacjach. Wszystkie płyty są nagrywane podobną metodą. Najpierw materiał z koncertów lub prób w nadmiarze jest rejestrowany cyfrowo na wieloślad. Następnie są wybierane wyraziste fragmenty improwizacji. Gdy materiał stanowi już całość, dogrywane są we własnym studio brakujące do koncepcji fragmenty. Dogrywanie instrumentów lub głosu odbywa się także w MM Studio w Poznaniu, gdzie realizacją dźwięku  i masteringiem zajmuje się Przemysław Ślużyński.

2020r. – Intonarumori: ieri ed oggi, ReR Megacorp, Londyn

2015r. – Sampler IV, Requiem Records, Warszawa

2012r. – The Points East Box, ReR Megacorp, Londyn – 12 płytowe wydawnictwo z książką o wschodnim rocku awangardowym – tekst do książeczki: >> Moim Zdaniem

2008r. – Emotikony Piktogramy – tłoczenie wstrzymane

2006r. – Bezsensory, ARS2, Piła

2003r. – Gulasz z Serc, wydanie własne, Poznań

2003r. – Muzyka do Tańca, wydanie własne, Poznań

2020 – Intonarumori: ieri ed oggi CD, ReR Megacorp, Londyn (ReR1913/DSP02)

Projekt „Intonarumori wczoraj i dziś” zainicjował w 2018 roku włoski artysta Alessandro Monti. Do współpracy zaprosił muzyków z różnych krajów (Franco Casavola, Chris Cutler, Andrzej Karpiński, Silvio Mix, Alessandro Monti, Nick Sudnick). Projekt zakończył się wydaniem płyty CD przez wytwórnię ReR Megacorp z Londynu. Futurystyczny malarz Luigi Russolo zaprojektował i zbudował w 1913 r. rewolucyjną serię nowych instrumentów do generowania kontrolowanego, muzycznego hałasu. Drewniane skrzynki, wyposażone są w ogromne akustyczne tuby, korby do kierowania nimi oraz dźwignie do zmiany wysokości dźwięku. Występowały w różnych odmianach. Rozpoczęły się eksperymentalne pokazy i koncerty ale wybuchła wojna, po której Russolo wznowił projekt. Był on jednak zbyt ekstremalny, aby muzyczny świat mógł go przyjąć. Dlatego Russolo pozostał z Intonarumori do końca życia nieakceptowany i samotny. Dodatkowo pod koniec wojny wszystkie zbudowane instrumenty zostały zgubione lub zniszczone. Dopiero 52 lata później, w 1977 r., na Biennale w Wenecji zlecono Piero Verardo, specjaliście muzyki dawnej i konstruktorowi instrumentów muzycznych, aby zrekonstruował niektóre instrumenty na swój festiwal. Zbudował dwadzieścia różnych odmian, a siedem z nich umożliwiło nagranie niniejszej płyty CD. Alessandro Monti odwiedził profesora Verardo i nagrał szereg figur muzycznych na zrekonstruowanych instrumentach. Następnie wybrał trzech perkusistów: Cutlera (z Henry Cow, Art Bears, Cassiber, Pere Ubu …), Karpińskiego (z Reportaż) i Sudnicka (z Zga), aby skomponowali na fundamencie przesłanych ścieżek z brzmieniami Intonarumori nowe utwory łączące przeszłość z teraźniejszością. Powstały trzy, bardzo różne podejścia, które są na płycie zarejestrowane, a zmiksowane przez Alessandro Monti. Na tej płycie znajdują się także dwa, rzadkie nagrania utworów orkiestry skomponowane przy użyciu oryginalnych instrumentów Intonarumori z lat dwudziestych XX wieku i nagrane tutaj po raz pierwszy po ich rekonstrukcji. Płyta jest zapakowana w potrójny digi-pack. Mój udział w projekcie Intonarumori ma podłoże wyłącznie artystyczne, pozbawione jakichkolwiek  sympatii do ideologii kojarzonych ze sztuka abstrakcyjną. Oto tytuły moich ośmiu kompozycji umieszczonych na płycie inspirowanych siedmioma cnotami głównymi: 1. Odgłosy gorliwości i pracowitości, 2. Odgłosy cierpliwości, 3. Odgłosy miłości, 4. Odgłosy hojności polskich górali, 5. Odgłosy czystości, 6. Odgłosy pokory, 7. Odgłosy cnoty, 8. Odgłosy opanowania

2015 – składanka Sampler IV CD, Requiem Records, Warszawa

Wydawnictwo Requiem Records specjalizuje się między innymi w wznawianiu i publikacji nagrań polskich zespołów z lat 70., 80. i 90. Muzyka Reportażu miała być wydana już w roku 2014 w postaci dwupłytowego wydawnictwa. Miał to być przekrój działalności muzycznej Reportażu od roku 1982r. Jak dotąd, jedynym śladem po tej propozycji, jest umieszczenie fragmentu improwizacji Reportażu „News from Dom”  w zapowiedziach wydawniczych na rok 2015.

2006 – Bezsensory CD, ARS2, Piła

Bezsensory są projektem muzyki improwizowanej. Materiał jest wybrany z zapisu koncertów i prób z przełomu lat 2005/2006. Koncerty odbywają się przeważnie w każdy czwartek miesiąca w klubie Charyzma oraz w Starym Browarze w Poznaniu. Stałe warunki akustyczne i sprzętowe pozwoliły na uzyskanie spójnego brzmienia. Bezsensory są muzyką instrumentalną. Koncepcja przewiduje improwizowanie krótkich, wyrazistych i maksymalnie różnych miniatur muzycznych. Chodzi o przesadę, o wyolbrzymienie jakiegoś środka wyrazu. Muzyka jest wykonywana na przetwarzane elektronicznie perkusjonalia i klawiatury. Tytuł płyty stanowi połączenie słów; sensory i bezsens. Na okładce wykorzystano losowo wybrane stare zdjęcie rodzinne. Okładka zawiera wiele ukrytych dowcipów. Np. głowy mężczyzn są zamienione na krążku płyty i na okładce. Lub w kodzie kreskowym, na rewersie okładki, jest podany numer telefonu do Andrzeja Karpińskiego. Żartem jest także załamujący się sens opisu płyty oraz same tytuły Bezsensorów. Wykonawcy: Andrzej Karpiński (perkusja, mini klawiatury, Yamaha CBX K1 XG, DX100, DD-11, Korg M3R, loop station), Witold Oleszak (Doepfer LMK2 piano modul, syntezator Crumar DS2).

Zobacz szczegóły płyty na >> DISCOGS

2003 – Gulasz z Serc CD, wydanie własne, Poznań

Gulasz z Serc jest projektem, który powstaje od czasu próby reaktywacji zespołu, czyli od roku 2000r. Jest to opowiadanie muzyczne przeplatane improwizacjami i melodeklamacjami. Poruszane tematy związane są z relacjami międzyludzkimi. Wyolbrzymiona jest samotność wrażliwego człowieka w świecie zniewolonym biurokracją i tzw. poprawnością.  Głos jest sarkastycznie wzbogacony o arystokratyczne „r”. Muzyka jest wykonywana na przetwarzane elektronicznie perkusjonalia i klawiatury. Wszystkie instrumenty i mikrofony są przepuszczane przez stereofoniczne efekty gitarowe. Jedna z klawiatur jest specjalnie przeznaczona do grania pałkami perkusyjnymi. Jednak najciekawszym instrumentem jest coś pomiędzy triggerem, a mikrofonem stykowym. Jest to specjalnie przebudowana elektroniczna perkusja dziecięca. Jej pady są przytwierdzone bezpośrednio do obręczy perkusyjnych. Uderzenie lub drgania naciągu wzbudzają poprzez pady sample uzyskane za pomocą systemu midi prosto z mini klawiatury. Zatem powstaje możliwość mieszania dźwięków akustycznej perkusji z np. instrumentem dętym w równym unisono. Tytuł płyty ma sugerować zagubienie uczuć i rzeczy bliskich sercu w zredukowanym i prymitywnym świecie. Na okładce wykorzystano wnętrze wózka starego tramwaju oraz zeskanowany kilogram mięsa. Te przewody elektryczne połączone z mięsem mają sugerować jak bardzo sfera ludzkich uczuć zostaje przejmowana przez technologię. Otwierana, trójdzielna okładka płyty zawiera wszystkie teksty w języku polskim i angielskim. Andrzej Karpiński (perkusja, mini klawiatury, Yamaha CBX K1 XG, DX100, Casio CZ100, DD-11, Digitech RP6, loop station).

Zobacz szczegóły płyty na >> DISCOGS

2003 – Muzyka do Tańca CD, wydanie własne, Poznań

Muzyka do Tańca to płyta, która powstaje z materiału przeznaczonego do spektaklu „Gra 1. Czas” Polskiego Teatru tańca. Jest to debiut choreograficzny ówczesnej tancerki, a obecnie dyrektor poznańskiego PTT. Po wielu spotkaniach powstaje wielogodzinny materiał, z którego wyselekcjonowane jest łącznie 30 minut fragmentów muzycznych. Z tych fragmentów, przy współpracy z inicjatorką spektaklu, powstaje zwarte opowiadanie muzyczne. Dopiero po skomponowaniu muzyki Iwona Pasińska rozpoczyna pracę nad choreografią spektaklu. Płyta muzyka do Tańca zawiera kilka fragmentów przeznaczonych do spektaklu, ale przede wszystkim składa się z kompozycji niewykorzystanych. Muzyka jest wykonywana na przetwarzane elektronicznie perkusjonalia i klawiatury. Wszystkie instrumenty i mikrofony są przepuszczane przez stereofoniczne efekty gitarowe. Ciekawym instrumentem jest coś pomiędzy triggerem, a mikrofonem stykowym. Jest to specjalnie przebudowana elektroniczna perkusja dziecięca. Jej pady są przytwierdzone bezpośrednio do obręczy perkusyjnych. Uderzenie lub drgania naciągu wzbudzają poprzez pady sample uzyskane za pomocą systemu midi prosto z mini klawiatury. Zatem powstaje możliwość mieszania dźwięków akustycznej perkusji z np. fortepianem w równym unisono. Na płycie słychać też dźwięki elementów pracowni plastycznej, np. pracę plotera tnącego lub łańcuchów od bramy przemysłowej. Na okładce wykorzystano fragmenty obrazu Izabeli Rybackiej „Druga Nóżka” `91.  Otwierana, trójdzielna okładka płyty zawiera wszystkie teksty w języku polskim i angielskim. Andrzej Karpiński (perkusja, mini klawiatury, Yamaha CBX K1 XG, DX100, DD-11, Digitech RP6, loop station).

Zobacz szczegóły płyty na >> PROGARCHIVES

2002 – muzyka do spektaklu „Gra 1. Czas”, PTT Poznań

Muzyka do spektaklu „Gra 1. Czas” Polskiego Teatru tańca zostaje napisana dla Iwony Pasińskiej. Jest to debiut choreograficzny ówczesnej tancerki, a obecnie dyrektor poznańskiego PTT. Po wielu spotkaniach powstaje wielogodzinny materiał, z którego wyselekcjonowane jest łącznie 30 minut fragmentów muzycznych. Z tych fragmentów, przy współpracy z artystką, powstaje zwarte opowiadanie muzyczne. Dopiero po skomponowaniu muzyki Iwona Pasińska rozpoczyna pracę nad choreografią spektaklu. Muzyka jest wykonywana na przetwarzane elektronicznie perkusjonalia i mini klawiatury. Wszystkie instrumenty i mikrofony są przepuszczane przez stereofoniczne efekty gitarowe. Ciekawym instrumentem jest coś pomiędzy triggerem, a mikrofonem stykowym. Jest to specjalnie przebudowana elektroniczna perkusja dziecięca. Jej pady są przytwierdzone bezpośrednio do obręczy perkusyjnych. Uderzenie lub drgania naciągu wzbudzają poprzez pady sample uzyskane za pomocą systemu midi prosto z mini klawiatury. Zatem powstaje możliwość mieszania dźwięków akustycznej perkusji z np. fortepianem w równym unisono. Życzeniem Iwony Pasińskiej jest mechaniczność muzyki, zredukowana niemal wyłącznie do rozwiązań rytmicznych. Tancerze wykonują mechaniczne ruchy robotów. Choreografia jest uporządkowana matematycznie, a całości towarzyszy dokładne odmierzanie czasu. Jednak pod tym stechnicyzowanym światem jest żywy człowiek, dlatego muzyce towarzyszy wiele mikrodźwięków. Trzeszczące sprężyny, nienaoliwione zawiasy. Jakby coś osobistego, co przebija się z głębi. Dlatego do stołka perkusyjnego zostaje włożony czuły mikrofon. Podczas gry zbiera najdrobniejsze dźwięki i trzaski naturalnie dopasowane w czasie z muzyką. Na płycie słychać też dźwięki elementów pracowni plastycznej, np. pracę plotera tnącego lub łańcuchów od bramy przemysłowej. Andrzej Karpiński (perkusja, mini klawiatury, Yamaha CBX K1 XG, DX100, DD-11, Digitech RP6, loop station).

1985 PRASA, RADIO

Uproszczona lista mediów z roku 1985:

1985.12.08 – Tygodnik Pilski nr 49 (307), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1985.12.01 – Informator P.Z. (Pod Ziemią), Henryk Palczewski, Piła.
1985.11.24 – Tygodnik Pilski nr 47 (305), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1985.11.01 – Recommended Records Catalogue, Chris Cutler, Londyn.
1985.10.20 – Tygodnik Pilski nr 42 (300), Henryk Palczewski, Piła.
1985.10.05 – Non Stop nr 10 (157), Warszawa. >> pdf
1985.10.17 – Radio Mondeville FM, Sylwia Mortineau, Mondeville, Francja.
1985.09.01 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 13, Henryk Palczewski, Piła.
1985.09.01 – Re Records Quarlterly Vol.2, Chris Cutler, Londyn.
1985.06.01 – Non Stop nr 152, Warszawa.
1985.06.03 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 12, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1985.05.01 – Non Stop nr 151, Warszawa.
1985.05.03 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 11, Henryk Palczewski, Piła.
1985.03.17 – Tygodnik Pilski, Henryk Palczewski, Piła.
1985.03.04 – Radio N.York Downtown FM, Fred Frith, Nowy Jork, USA.
1985.03.04 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 10, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1985,03.01 – Gazeta Poznańska, Marek Nowak ps. Bemol, Poznań. >> pdf
1985.03.01 – Marquee nr 019, Henryk Palczewski, Tokio, Japonia. >> pdf
1985.02.17 – Tygodnik Pilski nr 07 (265), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Pełna lista mediów z roku 1985: (nadal w opracowaniu)

 

1985.12.08 – Tygodnik Pilski nr 49 (307), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Rock alternatywny w Pile! Od dłuższego czasu prezentuję na łamach „TP” sylwetki ruchu określanego mianem rocka alternatywnego. Ten nurt jest rozwinięty najbardziej w krajach zachodnich. Tym niemniej pojawił się on w Polsce i zatacza coraz szersze kręgi. 7 grudnia w PDK wystąpią trzy grupy krajowe z tego nurtu. Trzy zespoły działające w jednym nurcie, a jednak całkowicie sobie przeciwstawne. Ta „inność w jedności” to jedna z cech muzyki alternatywnej. W Pile usłyszymy: postpunkową pilska grupę Ręce do góry, mroczne cold-wave Variete z Bydgoszczy raz art-rockowy Reportaż z Poznania. Myślę, że w takim zestawieniu muzyka rockowa zadowoli najbardziej wybredne gusty… oczywiście o ile nie zostały one już całkowicie sprzedane komercjalno-rozrywkowej muzyce. Tym bardziej, że wymienione zespoły są już sprawdzone, a ich twórczość ceniona w kręgach alternatywy i awangardy. Nie będzie to ani muzyka ładna, ani też grana dla zabawy, ale za to autentyczna, jak każda wartościowa sztuka. H.P. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

1985-12-08-MUZYKA-15-PRASA-Reportaz-Palczewski-Henryk-Tygodnik-Pilski-nr-49-307

1985.11.24 – Tygodnik Pilski nr 47 (305), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Spośród wielu bardzo interesujących grup zachodnich jak np. neo Zelandia, Persage 84 czy też A Nation Mourns znalazły się dwa utwory poznańskiej grupy Reportaż pochodzące z jej koncertu „Domator”. Na tle pozostałej muzyki brzmią one bardzo interesująco, bardziej żarliwie i ciepło. Wspomniane dwa nagrania są jednak już historią. Grupa obecnie uprawia inną muzykę, może nie tak emocjonalną jak kiedyś, ale bardziej rozbudowaną i trudniejszą w odbiorze. Ta przemiana muzyczna zbiegła się z poważną zmianą składu osobowego i instrumentarium. Od kwietnia br. Reportaż występuje jako kwintet: A. Karpiński (dr, voc), P. Łakomy (bg), P. Paluch (ex-Happening, fagot, A. Dąbrowski (ex-Happening, kybds) i K. Fajfer (wiolonczela) (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

1985-11-24-MUZYKA-15-PRASA-Reportaz-Palczewski-Henryk-Tygodnik-Pilski-nr-47-305

1985.10.05 – Non Stop nr 10 (157), Jerzy Bojanowicz, Warszawa. >> pdf

Nowości Reportażu dziś, to Piotr Łakomy – gitara basowa, śpiew i Andrzej Karpiński – perkusja, śpiew oraz Paweł Paluch – fagot, Arek Dąbrowski – fortepian, organy, gitara, śpiew, Krzysztof fajfer – wiolonczela (wszyscy ex-Heppening). Dwa utwory pochodzące z zeszłorocznego koncertu „Domator” zostały wydane w dwóch kolejnych numerach (3 i 4) gazetki plastyczno-muzycznej „Sensationnele”. Kasety zawierające muzykę różnych grup niekomercjalnych oraz gazetkę z pracami plastycznymi związanymi z nagranymi utworami wydaje francuska Indies-label Illusion Production, kierowana przez członków awangardowej grupy DDAA. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

(komentarz własny: Skąd autor tekstu wziął informację, że Arnold Dąbrowski gra na gitarze? Przecież Reportaż chyba jako jedyny, polski zespół rockowy nie używał gitary elektrycznej. Autor zamknięty na „inność”? Stereotyp wyobrażenia zespołu rockowego?)

Reportaż - wzmianka prasowa na temat nowego składu i francuskiej kasety Sensationnel, autor Jerzy Bojanowicz, Non Stop nr 10, Warszawa, 5 październik 1985 r.

1985.06.03 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 12, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Anti-Music der Landsh podjęła się produkcji czwartej kasety Reportażu „Prosimy nie powtarzać” (nakład 50 egzemplarzy). Zawiera ona 20 kompozycji, które stanowią duży fragment spektaklu pod takim samym tytułem. 16 z nich zostało nagrane podczas realizacji nagrań dla Recommended Records a pozostałe pochodzą z koncertu pod tym samym tytułem. Odbył się on 13 lutego 1985 roku w klubie „Nurt” w Poznaniu. Są to ostatnie nagrania grupy przed gruntowną zmianą składu. Muzyka? Niekonwencjonalne piosenki, pseudohity, kpina, zabawa, autentyczne granie. Muzyka pomiędzy kiczem a sztuką, ironia i realne spojrzenie, prawdziwy fałsz i fałszywa prawda, prawdziwa prawda i fałszywy fałsz. Muzyka w walce z ……………………………/wpisać odpowiedni wyraz/. Kasety można uzyskać pod adresem: Mariusz Błachowicz, Os. XXX-lecia 2/28, 37-100 Łańcut. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa, autor Henryk Palczewski, PZ-12, ARS2, Piła 3 czerwca 1985 r.

1985.03.04 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 10, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Reportaż. 29 stycznia poznańska grupa REPORTAŻ zarejestrowała na taśmie magnetofonowej w klubie “Nurt” w Poznaniu 13 kompozycji. Muzyka przeznaczona jest dla firmy Recommended Records, która zamierza wydać REPORTAŻ najpierw na płycie kompilowanej “Record-Magazine” a także rozważa ewentualność wydania maxi-singla. Większość z nagranych utworów to nowe kompozycje. Ta sesja była najciekawszą propozycją grupy z dotychczas przedstawionych. Złożyły się na nią bardzo dojrzałe,krótkie,urozmaicone “piosenki-nie-piosenki” o niekonwencjonalnym wyrazie.Taśma powędrowała do Londynu a grupa oczekuje na werdykt Chrisa Cutlera. Ten sam program został zaprezentowany 13 lutego w klubie “Nurt” w Poznaniu.Muzyce towarzyszyły szkice plastyczne związane z tematem utworów. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa, autor Henryk Palczewski, PZ-10, ARS2, Piła 4 marca 1985 r.

1985.03.01 – Marque nr 019, Henryk Palczewski, Masahiko Motokawa, Tokio, Japonia. >> pdf

WANTED  New Music Record, tapes and infos for review on Marquee. Marquee is open to anyone loves New Music, …progresive, avant-garde, psychodelic, elctronic ethnic, minimal, microtonal, etc. Send bio`s and any other information pertinent to your music to: Marquee, 3-16-5-105 Minaminagasaki, Toshima-ku, Tokyo 171 Japan
ポーランドの異端児、ルポルタージュ (Reportaź)
by Henryk Palczewski 訳:蓂川雅彥
ルポカセットテープ等の配布に関するお問い合わせ
ルポルタージュは、独自のユニークな音楽スタイルを持つポーランドで数少ない演奏家の一人です。
1980 年 5 月、ポズナンの中等美術学校にスクール ロック バンドがありました。翌年6月、グループの名前はStenに変更され、Andrzej Karpińskiがギターを演奏し、Piotr Łakomyがベースを演奏しましたが、バンドはその地域である程度の人気と名声を博しましたが、音楽的プロフィールと名前はSocに変更されました。名前変更からわずか 2 か月後、ミュージシャンたちは音楽形式の限界を感じました。Andrzej Karpiński バンドを脱退した。ある日、彼はロックベースではあるが、プログレッシブで前衛的な音楽で西洋で生産されたレコードを聴く機会がありました。それは、確立された基準に制限されない新しい形式の音楽との最初の出会いでした。この発展は彼の後の作品に大きな影響を与えました。
Łakomy ャコミはまだ Socで 演奏していたのでカルピン Karpiński  スキは一緒に演奏することを提案した。それから、個人的にも楽器的にも、すべてが少し変わりました。バンドには、Marzena Kaczmarek 子供向けソビエトキーボードを演奏するマルゼナ・カチュマレクも含まれていました。 1982 年 10 月のバン Reportaż ド結成以来、ルポルタージュはユニークなサウンドを持つトリオとして登場しました。ダイナミックなリズム、セクシーかつ繊細なキーボードライン、そしてそれに伴うメンバー全員のボーカル。生み出された音楽とサウンドはまさにオリジナルでした。最初のデモテープがリリースされました。アコースティックピアノ、キーボード、トランペットを演奏するヤチェク・ハワスがバンドに加わってから、バンドは1982年 Jacka Hałasa 12月に最初のコンサートを行った。
ルボルタージラ Reportaż は現在までに7のライヴを行ってぃる。83年6月4 日 Toruń に丁 “の Od Nowa ク  ラブで行われたコンサートの模様は「Stained Glass」とぃうタイトルでカセット〃リリースされた^ 83年12月にはワルシ ャワのラブで ク われたコンサートの模様は Remont ブで行われたコンサートの模様は「Stained Glass 2」とう作品を衡奏しているン この作品は従来のものと比較してより実験的なも、ブログレッ シヴ.ロック、ジャズ.ロック、ミニマル.ミュージ ックの各要素を含んでぃる。なお、彼らのベスト.ライヴと言われてぃ  Poznań  るパのNurtクラブでのコンサート(ミは”Stay-at-home”と題され83年11 月に行われた)のライヴ.カセットも本年中にリリースされる予定であ る0彼らは今年の9月23日から27日までスケルトン,クルー(フリス
国民の協力を得て、ポーランド各地を巡るコンサートツアーに出かけました。
ポーランドの音楽事情は彼らのような音楽家にとって決して良いものではありません。 (アンダーグラウンド)以外の方法で作品を発表することは不可能です。 Reportażには音楽に特化して独自の音楽出版事業を展開してもらいたいが、社会主義国ではそれは難しいだろう。

POSZUKUJĘ nowej płyty muzycznej, taśm i informacji do recenzji w Marquee. Namiot jest otwarty dla każdego, kto kocha nową muzykę, …progresywną, awangardową, psychodeliczną, elektroniczną, etniczną, minimalną, mikrotonową itp. Wyślij biografie i wszelkie inne informacje dotyczące Twojej muzyki na adres: Marquee, 3-16-5 -105 Minaminagasaki, Toshima-ku, Tokio 171 Japonia  Polski, niezależny Reportaż Henryka Palczewskiego  Tłumaczenie: Masahiko Motokawa  Zapytania dotyczące dystrybucji kaset magnetofonowych Reportażu, itp. Henryk Palczewski, ul. Ludowa 24/5  64-920 Pila, Poland  Reportaż to jeden z niewielu wykonawców w Polsce posiadający własny, niepowtarzalny styl muzyczny. W maju 1980 roku przy Liceum Sztuk Pięknych w Poznaniu działał szkolny zespół rockowy. W czerwcu następnego roku nazwę grupy zmieniono na Sten, z Andrzejem Karpińskim na gitarze i Piotrem Łakomym na basie, lecz choć zespół zyskał pewną popularność i sławę w regionie, to zmienił się jego profil muzyczny i nazwa na Soc. Już dwa miesiące po zmianie nazwy muzycy poczuli ograniczenia formy muzycznej. Zespół opuścił Andrzej Karpiński. Któregoś dnia miał okazję posłuchać wyprodukowanej na Zachodzie płyty z muzyką rockową, ale progresywną i awangardową. Było to jego pierwsze spotkanie z nową formą muzyki nieograniczoną ustalonymi standardami. Rozwój ten wywarł ogromny wpływ na jego późniejszą twórczość. W Soc. grał jeszcze Piotr Łakomy, więc Karpiński zaproponował, żeby zagrali razem. Potem wszystko się trochę zmieniło, zarówno osobiście, jak i instrumentalnie. W skład zespołu wchodziła także Marzena Kaczmarek, grająca na dziecięcych sowieckich klawiszach. Od chwili powstania w październiku 1982 Reportaż wykształcił się jako trio o niepowtarzalnym brzmieniu. Dynamiczny rytm, seksowne i delikatne linie klawiszy oraz towarzyszące im wokale wszystkich członków. Wytworzona muzyka i dźwięki były naprawdę oryginalne. ukazała się pierwsza taśma demo. Po dołączeniu do zespołu Jacka Hałasa, grającego na pianinie akustycznym, instrumentach klawiszowych i trąbce, zespół zagrał swój pierwszy koncert w styczniu 1982 roku. Reportaż dał dotychczas 7 koncertów na żywo. Koncert, który odbył się 4 czerwca 1983 roku w toruńskim klubie Od Nowa, został wydany na kasecie pod tytułem „Witraże”. Koncert, który odbył się w Remoncie, był wykonaniem utworu „Witraż 2”. utwór ma charakter bardziej eksperymentalny niż poprzednie, ale jest także blogowym rockiem, zawiera elementy jazzu, rocka i muzyki minimalnej. Dodatkowo w tym roku ukaże się także kaseta na żywo z ich koncertu w poznańskim klubie Nurt (zatytułowanego „Stay-at-home” z listopada 1983), który uważany jest za ich najlepszy występ na żywo który ukaże się podczas Skeleton, Crew (piątek) od 23 do 27 września tego roku. Przy współpracy ludzi wyruszyliśmy w trasę koncertową po całej Polsce. Sytuacja muzyczna w Polsce nie jest dobra dla takich muzyków jak oni. Nie da się zaprezentować swojej twórczości inaczej niż (underground). Chciałbym, żeby Reportaż rozwijał własne wydawnictwo muzyczne specjalizujące się w muzyce, ale w państwie socjalistycznym byłoby to trudne.

Reportaż - artykuł o zespole w Japonii, autor Henryk Palczewski, Marquee nr 019, Tokio, marzec 1985 r.

1985.03.01 – Gazeta Poznańska, Marek Nowak ps. Bemol, Poznań. >> pdf

Muzykalia Opis rzeczywistości. Przedstawiam dzisiaj grupę, której chyba ne znacie. Nie było zresztą wielu okazji do szerszej prezentacji. Trzech młodych ludzi (absolwentów liceum muzycznego) [powinno być „plastycznego”] uprawia rodzaj sztuki w której muzyka jest dominującą ale tylko częścią artystycznej wypowiedzi. Grupa nazywa się Reportaż i wywodzi się ze środowiska poznańskiego. O dokonaniach zespołu dochodziły mnie słuchy znacznie wcześniej, dopiero jednak teraz (13 lutego) miałem okazję uczestniczyć w koncercie – widowisku. Nazwa Reportaż znajduje pełne pokrycie w tym co dzieje się na scenie a jest to „żywy opis zdarzeń i faktów znanych autorom z bezpośredniej obserwacji”, opis otaczającej nas szarej rzeczywistości z wyartykułowanymi zjawiskami, które muzyków poruszyły w sposób szczególny. Taki jest również dziewiąty z kolei program Reportażu pt. „Prosimy nie powtarzać” a motto do niego następujące: …Koncert zawiera intymną penetrację głęboko ukrytej tajemnicy twojej i naszej świadomości, którą jest prawda. Muzyka jest skierowana tylko do ciebie i do takich jak ty. Dlatego „prosimy nie powtarzać” innym tego co usłyszysz, bo wszyscy jesteśmy jak papugi lecz sam widzisz jaki je czeka los… Papugę spotkał los okrutny. Program „Prosimy nie powtarzać” mimo wielkiej odrębności od tego co przyzwyczajeni jesteśmy słuchać na co dzień, niewątpliwie interesujący, nie rzuca na kolana. Pod względem formalnym dokonania tria nie są nowatorskie, na uwagę zasługuje sposób potraktowania tematu oraz interpretacja. Awangardowe poczynania Reportażu absorbujące w odbiorze, do których trudno odnieść się obojętnie oddziałują refleksyjnie i uspokajająco, mimo chwilami wielkiej ekspresji. W warstwie muzycznej „reportażyści” opierają się na jazzie rocku, muzyce konkretnej, chwilami pobrzmiewa klasyka – co było jednak efektem niezamierzonym. Posługują się często pastiszem i groteską. Instrumentarium (pianino, trąbka, git. basowa, mandolina oraz rozbudowany zestaw instrumentów perkusyjnych) w połączeniu z vokalem dają niezwykle ciekawe efekty i brzmienie chwilami zupełnie nowe. Członkowie grupy dużą wagę przywiązują do oprawy scenograficznej spektaklu, która staje się integralnym środkiem artystycznego wyrazu. Programy Reportażu są prezentowane jednorazowo. „Prosimy nie powtarzać” nie przeżyjemy powtórnie. Zachęcam jednak do przyjrzenia się z bliższej odległości Reportażowi, są to dokonania naprawdę interesujące mimo pewnych niedociągnięć warsztatowych. Bemol  (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - artykuł, autor Marek Nowak ps. Bemol, Gazeta Poznańska marzec 1985 r.

1985.02.17 – Tygodnik Pilski nr 07 (265), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Rock alternatywny. Koncerty. W lutym w studenckim Klubie „Nurt” w Poznaniu po raz dziesiąty w swojej historii zaprezentowała się poznańska grupa „Reportaż”. Przedstawiła ona nowy program pt. „Prosimy nie powtarzać”, którego duża część być może ukaże się na płycie. Zgromadzona publiczność wysłuchała 27 utworów – w większości nowych. Były to krótkie, kilkuminutowe kompozycje połączone z równoległą prezentacją szkiców nawiązujących do tematów utworów. Od strony muzycznej był to właściwie collage bardzo różnych form i nastrojów, ale połączonych wspólnym punktem odniesienia, jakim jest postawa muzyków wobec muzyki. Rozrzut stylistyczny był dosyć znaczny: piosenki, utwory groteskowe i humorystyczne, rock, muzyka konkretna, pseudo-hity… O ile eklektyzm w sztuce nie zawsze jest jej plusem, to tym razem zadziałał on dodatnio, ukazał gamę wrażeń, które możemy spotkać na każdym kroku. Ponadto akurat w tym przypadku określenie „eklektyzm” jest dosyć umowne, gdyż mimo że grupa używa różnych form, to jednak spięte są one wspólnym celem. Pomimo, że grupa gra jako trio: A. Karpiński, P. Łakomy i J. Hałas (gościnnie w dwóch utworach na trąbce zagrał Andrzej Łakomy) – a jej podstawowe instrumenty to perkusja, gitara basowa i pianino – to niekonwencjonalne potraktowanie przez muzyków instrumentów oraz użycia całej gamy „przeszkadzajek” powoduje, że „Reportaż” unika monotonii brzmienia. Grupa traktuje swoją muzykę bardzo plastycznie, ilustracyjnie oraz jako nośnik pewnych spraw, idei. Publiczność początkowo nie rozumiała tego, stąd zaistniał pewien dystans między grającymi a słuchającymi. Niestety większość normalnych koncertów polskich grup wymaga jedynie zaangażowania tanecznego lub wrzaskliwego, stąd nasza publiczność jest nie przyzwyczajona do wnikliwego słuchania, oceniania, kojarzenia muzyki na koncercie w pozycji siedzącej. Dopiero po pewnym czasie słuchacze pojmowali o co właściwie chodzi, „co jest grane”. W wyniku tego koncert skończył się prośbą o bis, ale założenie grupy, że koncert jest całością (rozpoczął i skończył się sygnałem Interwizji) nie pozwolił na zadośćuczynienie prośbie słuchaczy. Zresztą grupie nie chodzi chyba o to, aby się podobać lub nie, pragną zrozumienia i akceptacji. Wydaje się, że to był najciekawszy koncert tej niezmiernie interesującej grupy. Grupa „Reportaż” fot. Archiwum (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - artykuł po koncercie Prosimy nie powtarzać, autor Henryk Palczewski, Tygodnik Pilski luty 1985 r.

1984 PRASA, RADIO

Uproszczona lista mediów z roku 1984:

1984.12.01 – Marquee nr o16, Henryk Palczewski, Tokio, Japonia. >> pdf
1984.11.01 – Non Stop nr 11 (146), Sławomir Gołaszewski, Warszawa. >> pdf
1984.10.14 – Radio Winogrady, Dariusz Klincewicz, Poznań.
1984.10.14 – Magazyn Razem nr 42 (405), Kamil Sipowicz, Warszawa. >> pdf
1984.10.07 – Magazyn Razem nr 41 (404), Henryk Palczewski, Warszawa. >> pdf
1984.10.08 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 08, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1984.09.28 – Tygodnik Pilski nr 41 (246), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1984.09.09 – Tygodnik Pilski nr 38 (243), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1984.09.02 – Tygodnik Pilski nr 37 (242), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1984.09.01 – Open System Project nr 08, A. C., Belgia. >> pdf
1984.09.06 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 07, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1984.07.01 – OP Magazine nr 10, Victoria Glavin, Nowy Jork, USA. >> pdf
1984.06.07 – Radio K.G.N.U. 88,5 FM, David Lichtenberg, Boulder, USA.
1984.06.02 – Radio W.M.U.H. 91,7 FM, Joe Schmidt, Allentown, USA.
1984.06.01 – Non Stop nr 6 (141), Roman Rogowiecki, Warszawa. >> pdf
1984.04.01 – Dziennik Ludowy nr 13, Henryk Palczewski, Warszawa. >> pdf
1984.04.01 – Improvisor – The Magazine Journal of Free Improvisation, nr 04, LaDonna Smit, Nowy Jork, USA. >> pdf
1984.03.12 – Radio K.X.C.I.  91.7 FM, Sheila Key, Tucson, USA.
1984.02.01 – Non Stop nr 2 (137), Roman Rogowiecki, Warszawa. >> pdf

Pełna lista mediów z roku 1984:

1984.12.01 – Marque nr 16, Henryk Palczewski, Tokio, Japonia >> pdf

Artykuł pt. Polska Muzyka Progresywna w prestiżowym, japońskim magazynie muzycznym. Treść i tłumaczenie wkrótce… Ciekawostką jest, że na okładce grudniowego numeru umieszczono obraz sakralny Wilhelma von Kaulbacha z 1867 r. pt. „Anioł Stróż”. Może ta symbolika była związana z beatyfikacją 205. męczenników japońskich w roku 1867?

Marquee to dwumiesięcznik muzyczny wydawany przez japońską wytwórnię płytową i wydawnictwo muzyczne Marquee Inc. Jego poprzednikiem był Marque Moon, który powstał w 1979 roku i zajmował się wyłącznie rockiem progresywnym. W lipcu 1984 roku tytuł zmieniono na Marquee, a od marca 1997 r. magazyn zmienił profil na komercyjny.

Reportaż - artykuł o zespole w japońskim magazynie muzycznym, autor Henryk Palczewski, Marquee Moon nr 016, Tokio, grudzień 1984 r.

1984.11.01 – Non Stop nr 11 (146), Sławomir Gołaszewski, Warszawa >> pdf

In/Formation. Sławomir Kulpowicz – Shujaat Khan. Reportaż Skeleton Crew Fred Frith – tom Cora Remont, Warszawa. Kilka wątków splata się w przyczynę, dla której dwa tak różne koncerty jednym postanowiłem ująć opisem. Głównym z nich wydaje się być ten, który na myśl przywodząc pamięć tego, co było, ukazuje granicę tego, co być może. Pomyślałem sobie, że te dwa spotkania z muzyką, następujące po sobie z dwudniową przerwą, wyznaczają obszar, w którym zjawiska muzyczne pojawiają się w całej różnorodności form, ugruntowując zarazem przekonanie o jedności źródła inspiracji. Stosując tradycyjne podziały muzycznych gatunków powiedzieć by należało, że jazz, muzyka ludowa i nowofalowa awangarda powoli zaczynają tworzyć jeden nurt. Różne bowiem style składają się na industrialny folklor i tylko przyzwyczajenia publiczności wyznaczają granice rodzajów. In Tradition to grupa jeszcze jazzowa. ich poszukiwania muzyczne zamykają się w kręgu coltrane-owskiej tradycji. I choć wszyscy recenzenci przedstawiają tę grupę jako meinstreamową, to ich koncert nie kojarzył mi się z tym, co rozumiem pod pojęciem meinstreamu. Mimo że grający na fortepianie Włodzimierz Pawlik sprawiał wrażenie niezadowolonego ze swojej gry, przyznać muszę, że był to jeden z lepszych koncertów tej formacji, jakie widziałem. Gdy po krótkiej przerwie za klawiaturą zasiadł Sławomir Kulpowicz, nastrój na sali jakby podskoczył o kilka stopni emocjonalnej temperatury. Kulpowicz swą grą przypomniał o swych wielkich poprzednikach – od Jopplina do Tynera, ukazując możliwości ożywienia tego, co tamci umieścili w kanonie jazzu. I poszedł dalej. Własną wibrację dołożył do klasycznych już współbrzmień, a ożywiając historię stał się kontynuatorem tradycji. Może narażę się tej rozentuzjazmowanej publiczności, ale uważam, że Shujaat Khan nie zagrał dobrego koncertu. Chociaż moi nauczyciele wspominali, że w południowej tradycji muzyki Indii dozwolone są różnego rodzaju odstępstwa od kanonu. myślę, że mieli na uwadze nie to , co zaprezentował Khan. Tym bardziej, że z zapowiedzi jego występu wynikało, iż zaprezentuje on klasykę północy. Gdy doszło do wspólnego grania Khana z Kulpowiczem, z podziwem obserwowałem tego drugiego, który wszelkie kiksy i potknięcia Khana umiejętnie przetwarzał w całość współbrzmiącą. Sceleton Crew wystąpił w koncercie nowofalowym, choć równie dobrze mógłby zagrać dwa dni wcześniej. Poprzedzająca ten występ poznańska grupa Reportaż mogłaby natomiast wystąpić w zupełnie innym miejscu, czasie i otoczeniu. jedną mam bowiem uwagę: gdy muzycy decydują się grać awangardę, muszą być w tym konsekwentni i pozwalać sobie nie mogą na uchybienia względem obranego kierunku. Bowiem gdy kierunek ulega zmianie, automatycznie niejako zmienia się i cel drogi. Jeżeli kompozycja zespołu ma za swą podstawę rytm, nie można z niego wypadać. Wypadanie muzyków z rytmu spowodowało moje wypadnięcie z sali po pierwszym kwadransie tej części koncertu. Gdy wróciłem, na scenie byli już Fred Frith i Tom Cora. Mimo początkowych trudności pokazali program, po którym naprawdę trudno dobierać słowa by go opisać. Technika, harmonia i precyzja – te trzy określenia wydają się oddawać w pełni dokonania duetu Skeleton Crew. Do tego proste przesłanie piosenek: „Spróbuj pomyśleć zanim coś powiesz” – to na początku, zaś na końcu: „Nie wierzysz w to co wiesz, a to w co wierzysz tego nie wiesz” – ten numer mógłby być przebojem. W międzyczasie kompozycja Jerry`ego Roll Mortona wykonana w awangardowym stylu oraz ludowa piosenka z Virginii przekazana współczesnym językiem muzycznym. Przygotowany byłem na większy odlot, ale, jak powiedział po koncercie jeden z moich znajomych, Frith gra już chyba od dwudziestu lat, więc to że i teraz zagrał po mistrzowsku nie jest żadną sensacją. To po prostu poziom poniżej którego zejść niepodobna. Co było wspólnego w tych dwóch spotkaniach?Precyzja która stanowi cel zamierzeń i muzycznych dokonań, harmonia, która jeśli zostaje osiągnięta nadaje dźwiękom mocy, oraz przesadnie entuzjastyczna reakcja publiczności. Pomyślałem sobie, że gdyby ci sami ludzie byli na obydwu koncertach, wtedy, być może, przy okazji kolejnych spotkań z innymi rodzajami muzyki mogliby reagować już po swojemu. Tak pozostaje mi wrażenie, że wciąż wszyscy ulegamy złudzeniom. Sitar musi brzmieć niesamowicie. Ale to wcale nie znaczy, że jazz musi być jazzem. Stąd pytanie do publiczności – czy muzyka grupy Reportaż jest współczesną odmianą polskiej muzyki ludowej? Dr Avane (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - artykuł po wspólnym koncercie ze Skeleton Crew w Rivierze-Remont, autor Sławomir Gołaszewski, pseudonim dr avane, Non Stop nr 11 (146), Warszawa, 1 listopada 1984 r.

1984.10.14 – Magazyn Razem nr 42 (405), Kamil Sipowicz, Warszawa >> pdf

Zgraja szkieletów. Trzeba pogratulować odwagi i konsekwencji warszawskiemu klubowi „Riviera-Remont” w popularyzowaniu awangardy rockowej. Po wiosennych koncertach zespołów last Few Days i Laibach tym razem wystąpiła angielsko-amerykańska formacja Skeleton Crew (Zgraja Szkieletów) reprezentująca jeden z najtrudniejszych rodzajów rocka. Przed Skeleton Crew grał polski przedstawiciel przedniej straży rocka – poznański Reportaż. Sądzę, że trudno jeszcze mówić o wykrystalizowaniu się stylu tego zespołu. muzyka jego bowiem oscyluje między zbyt odległymi od siebie biegunami. Z jednej strony zauważa się wpływy takich grup jak Henry Cow, a więc pogranicza jazzu i rocka, z drugiej zaś czegoś w rodzaju piosenki studenckiej, a nawet Republiki. Nie wiem, czy to ostatnie było kpiną, czy zespół świadomie nawiązuje do łatwego rocka i łatwej piosenki. Niedoskonałość warsztatowa nie pozwoliła wyczuć granicy. Jednakże Reportaż miał w swym koncercie wiele interesujących utworów (szkoda, że tak mało), i wyszedłby zwycięsko z koncertu, gdyby nie brak umiejętności w omijaniu muzycznych mielizn. jak na zespół z awangardy posiadał reportaż dosyć „oryginalne” instrumentarium, bo prawie same instrumenty akustyczne (fortepian, mandolina) plus gitara basowa. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

artykuł o grupie Reportaż, recenzja po koncertach z Skeleton Crew, autor Kamil Sipowicz, Magazyn Razem nr 42, październik 1984

1984.10.07 – Magazyn Razem nr 41 (404), Henryk Palczewski, Warszawa >> pdf

 „Alternatywa” – pod tą nazwą ukazywać się będą w „Razem” artykuły poświęcone rodzimym zespołom rockowym, których twórczość stanowi kontrpropozycję w stosunku do lansowanych przez mass media zespołów już spopularyzowanych. „Alternatywność” tych grup polega często na odkrywaniu nowych brzmień, wprowadzaniu nowych rozwiązań harmonicznych i melodycznych, a nawet na wymyślaniu nowych, nie znanych dotąd form rocka. Oficjalna data powstania grupy Reportaż przypada na listopad 1982 roku. Wówczas to trio: Marzena Kaczmarek (kybds, voc), Andrzej Karpiński (dr, kybds, voc) i Piotr Łakomy (bg, voc) dokonało próbnych nagrań  prymitywnych warunkach w klubie „Wawrzynek” w Poznaniu. Muzycy przybrali nazwę Reportaż i pozostała ona aktualna do dziś. Andrzej i Piotr spotkali się już wcześniej, grając w ortodoksyjnych grupach punkowych Sten i Soc. Jednak ten nurt muzyki okazał się ich zdaniem zbyt ubogi w środki wyrazu ekspresji. Było to jednym z powodów odejścia muzyków od wspomnianych zespołów i założenia własnej grupy. ponadto przypadkowo zetknęli się z rockiem awangardowym. To spotkanie przełamało ich bariery psychiczne przed swobodnym adaptowaniem struktury rockowej do różnych form wypowiedzi muzycznych. Już w grudniu tego samego roku odbył się pierwszy koncert zespołu w klubie „Nurt” w Poznaniu. Atmosfera była bardzo kameralna, a słuchacze nieprzypadkowi. Ta koncepcja grania przed małą publicznością najbardziej odpowiada „Reportażowi”. tylko w tych warunkach możliwy jest odbiór muzyki i uzyskanie odpowiedniej atmosfery wśród słuchaczy. Muzyka zaprezentowana na premierowym koncercie stała się podstawowa formą, która jest systematycznie rozwijana i przekształcana do aktualnych potrzeb. Były to niekonwencjonalne piosenki rockowe, których ostoję stanowiła sekcja rytmiczna z ‚luźnie” grającą perkusją, wspartą przez obsesyjną gitarę basową. Jedynym instrumentem melodycznym była klawiszowa zabawka. W vocalach słychać było jeszcze niekiedy punkowy rodowód grupy, ale i one uległy znacznej metamorfozie. Utwory te po przearanżowaniu zostały powiązane w jedną całość, tworząc spektakl muzyczny „Łosoś” przedstawiony w lutym 1983 roku w klubie „Dno” w Poznaniu. W marcu nastąpiła zmiana składu. Marzenę Kaczmarek zastąpił Jacek Hałas, który nie tylko objął klawiszową zabawkę, ale także wprowadził do grupy fortepian i trąbkę. Zwiększyło to warstwę melodyczną i umożliwiło rozwój formy muzycznej. W nowym składzie grupa przygotowała materiał muzyczny pod wspólnym tytułem „Witraż”. Został on zaprezentowany po raz pierwszy 4 czerwca 1983 roku w klubie „Od Nowa” w Toruniu na Festiwalu Muzyki Nowofalowej. Koncepcja każdorazowego nowego opracowywania muzyki na każdy koncert została utrzymana do dzisiaj. Co prawda ogranicza to częstotliwość występów, ale zapobiega rutynie. koncert w Toruniu został przyjęty bardzo dobrze. Były to krótkie, bardzo dynamiczne utwory, które pomimo dosyć skomplikowanej struktury zostały zaakceptowane przez publiczność. Była ona zaszokowana odmiennością Reportażu od pozostałych, konwencjonalnych grup. Rozbudowana wersja „Witrażu” po raz drugi została zaprezentowana w lipcu w klubie Riviera-Remont jako „Witraż 2”. Pojawiły się nowe kompozycje m.in. doskonały instrumentalny utwór „Krowa Ububu” utrzymany w stylu minimal-art. „Witraż 1” i „Witraż 2” były świadomie poukładanymi kompozycjami, których teksty odzwierciedlały złożoność sytuacji młodzieży naszego kraju, jej zwątpienia i nadzieje, próby znalezienia prawdy i sensu istnienia. Teksty grupy od początku coraz bardziej zmierzały w kierunku głębszych dociekań i prób zrozumienia rzeczywistości. Są one utrzymane w formie krótkich wypowiedzi, pojedynczych zdań, jakichś przypadkowych spostrzeżeń czy skojarzeń. Następnym programem muzycznym był „Domator”. Koncert odbył się 28 listopada 1983 roku w klubie „Nurt” w Poznaniu. Został on zarejestrowany na prywatnej kasecie z myślą o przedstawieniu jej w celach „reklamowo-poznawczych”. Był to bez wątpienia najlepszy koncert w krótkiej historii grupy. Pomimo dużej rozpiętości nastrojów – od romantycznych kompozycji w formie walczyka z wyeksponowanym fortepianem, poprzez minimal-art i obsesyjny piorunujący rock, aż po rozbudowane ekspresyjne granie jazz-rockowe – całość wykazywała wielką spójność. Muzyka grupy Reportaż być może nie jest odkrywcza, może prowadzić do pewnych skojarzeń i porównań z innymi grupami awangardy, jednak posiada tak pozytywne cechy jak: autentyczność, żarliwość wykonania, brak maniery. Wielka szkoda, że ten ostatni koncert nie ukaże się na płycie. Nagrania z tego koncertu znalazły uznanie w środowisku awangardy poza granicami kraju. Fragmenty koncertu ukażą się na kompilowanych kasetach razem z innymi grupami awangardy zachodniej. I tak na początku przyszłego roku na kasecie „Sensationel No3”, która będzie wydana przez awangardowego muzyka Davida Solomonoffa z USA (co już się stało we wrześniu br.) oraz być może cały koncert na kasecie amerykańskiej firmy Party Sounds Records. Niestety, zainteresowanie twórczością grupy w Polsce jest niewielkie, brakuje jej sprzętu, ma ona kłopoty lokalowe (grupa korzysta z uprzejmości poznańskiego klubu „Nurt”). Najnowszy program, który być może zostanie zaprezentowany wspólnie z angielką grupą Skeleton Crew na koncertach w kraju muzycy tak komentują: „Program zawiera intymną penetrację głęboko ukrytej tajemnicy Twojej i naszej świadomości. muzyka jest skierowana tylko do Ciebie i do takich jak Ty. Dlatego „prosimy nie powtarzać” innym tego co usłyszysz, bo wszyscy jesteśmy papugami, lecz sam widzisz, jaki je czeka los…” Od strony muzycznej będą to melancholijne, krótkie utwory o strukturze rockowej ukształtowanej w formie pieśni, których ostoją jest fortepian akustyczny, gitara basowa, perkusja oraz śpiew. Reportaż celowo zrezygnował z elektronicznego wsparcia, które wiele grup zaprowadziło na manowce sztuczek technicznych, pozbawionych wartości muzycznych. Elementem sprzyjającym twórczości zespołu jest fakt, że wszyscy muzycy są absolwentami Liceum Plastycznego i kontakt ze sztuką posiadają od wielu lat. Muzyka jest dla nich jedną z form wypowiedzi artystycznych. Nie jest to muzyka dla każdego. Na pewno nie spodoba się ona wielbicielom list przebojów i taniej rozrywki ale myślę, że jest w kraju młodzież, która szuka w muzyce głębokiego, emocjonalnego i intelektualnego przeżycia w świecie dźwięków. Dla takich właśnie ludzi gra Reportaż. Henryk Palczewski  (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Obszerny artykuł o grupie Reportaż, autor Henryk Palczewski, Magazyn Razem nr 41 październik 1984

1984.10.04 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 08, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Efektem pobytu Skeleton Crew w Polsce jest kaseta z koncertu w Warszawie 25 września 1984 zatytułowana „Front Rock 1” (A.R.S. 03) i wydana w nakładzie 57 sztuk. Przed Skeleton Crew dwukrotnie (w Warszawie i w Toruniu) wystąpiła grupa Reportaż. Ich muzyka wypełnia pierwszą stronę kasety. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa, autor Henryk Palczewski, Informator PZ-04, ARS2, Piła 4 października 1984 r.

1984.09.28 – Tygodnik Pilski nr 41 (246), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Grupa Reportaż zaprezentowała swój nowy program, na który złożyły się nostalgiczne pieśni rockowe, w których dominującym instrumentem był fortepian akustyczny. Tło stanowiła gitara basowa oraz perkusja sporadycznie tylko wspierane przez mandolinę. Te ubogie brzmienie było jak najbardziej celowe i świadome. Muzyka miała charakter bardzo kameralny i stonowany. Krótkie momenty ekspresyjne miały na celu tylko uwypuklenie spokojnej reszty muzyki. Sprzyjała ona rozmyślaniu i spokojnemu słuchaniu. Tym bardziej, że bardzo znaczącą rolę odgrywały teksty, których tematyka dotyczyła naszej rzeczywistości. Program taki jest bardzo trudny do odbioru na takich koncertach. Myślę, że bardziej pasowałaby do maleńkich salek, które wypełnione byłyby ludźmi nastawionymi na próbę głębokiego zrozumienia tekstu i jego muzycznej ilustracji. W Toruniu i w Warszawie trudno było o taką atmosferę, a i tak grupie udało się zmusić słuchaczy do wnikliwego i spokojnego odbioru muzyki. Bez entuzjazmu i bez szaleństw ale za to bardzo świadomie. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - artykuł, autor Henryk Palczewski, Tygodnik Pilski wrzesień 1984 r.

1984.09.09 – Tygodnik Pilski nr 38 (243), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Rock alternatywny. 23-27 września 1984 (2). Dzisiaj kolej na drugiego uczestnika serii awangardowych koncertów grup Skeleton Crew i Reportaż. Reportaż często określa się jako grupę poznańską (z racji ich umiejscowienia przy klubie Nurt w Poznaniu), ale tak właściwie to „terytorialnie” określenie powinno brzmieć poznańsko-pilska, gdyż jeden z członków – Andrzej Karpiński, to mieszkaniec Piły tylko aktualnie przebywający w Poznaniu. Ponadto w grupie grają poznaniacy Piotr Łakomy i Jacek Hałas. Wszyscy członkowie są absolwentami Liceum Plastycznego w Poznaniu. R. powstał w listopadzie 1982 roku, ale skład był trochę inny niż wymieniłem powyżej. Nie grał J. Hałas, natomiast trzecim członkiem była Marzena Kaczmarek. Ale już w marcu 1983 roku zastąpił ją właśnie J. Hałas. Dwaj założyciele Reportażu spotkali się już przedtem w ortodoksyjnych grupach punkowych Sten i Soc. Ten punkowy rodowód dawał o sobie znać w początkowej twórczości tria. Z biegiem czasu ich muzyka powoli ewoluując pozbyła się całkowicie tych elementów. Grupa jak na razie zaprezentowała się na siedmiu koncertach. Tę niewielką liczbę tłumaczy fakt, że muzycy przyjęli zasadę jednorazowego przedstawiania swoich propozycji. Każdy nowy koncert to nowa muzyka. Ta pięciodniowa trasa koncertowa z Skeleton Crew będzie pierwszym odstępstwem od tej zasady. Obecny program grupy to zadumane, nostalgiczne utwory rockowe, skomponowane na kształt „pieśni”. Brzmienie opiera się głównie o akustyczny fortepian, gitarę basową, bębny i vocale, czasami uzupełniane przez elektryczne banjo, flety, wibrafon. Muzyka ich jest pełna zamyślenia i zapatrzenia gdzieś w głąb ludzkiej duszy, w głąb naszych rozterek, których nie szczędzi nam nasze życie. Chwile refleksji i zadumy pogłębiają teksty utworów. Fragmenty poprzedniego koncertu z listopada ubiegłego roku z klubu Nurt ukażą się na kompilowanych kasetach awangardy we Francji i w USA. Grupą jest także bardzo zainteresowany Nick Hobbs z niezależnej firmy płytowej Rough Trade, który będzie słuchał jej właśnie na tych koncertach. W kraju los tej ciekawej i co najważniejsze nie kopiującej żadnej muzyki z zachodnich list przebojów – jak czyni to większość polskich grup rockowych – jest niezbyt wesoły,a szanse na rozpowszechnianie autentycznej ich twórczości niewielkie. No cóż, wychowana na radiowej „trójce” młodzież polska oczekuje tylko przebojów do podrygiwania na dyskotece, lub bezmyślnego słuchania pseudoambitnej a tak naprawdę to komercjalnej muzyki art- i symphonic-rockowej. Każdego, kto ma już dość angielskiego rocka z polskimi lub z angielskimi tekstami zachęcam do wybrania się na koncerty (daty podałem w poprzednim odcinku) muzyki, która istnieje od lat na uboczu wielkiej maszyny do robienia pieniędzy, jaką jest muzyczny business. Na tych koncertach będzie można spotkać i przeżyć autentyczny przekaz muzyczny w wykonaniu Skeleton Crew i Reportaż. H. P. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Zespół Reportaż i Skeleton Crew - artykuł, autor Henryk Palczewski, Tygodnik Pilski wrzesień 1984 r.

1984.09.06 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 07, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Skeleton Crew Reportaż  We wrześniu odwiedzi Polskę grupa Sceleton Crew, która będzie koncertować wspólnie z Reportażem. Planowana trasa koncertów wygląda następująco: 23.09=Poznań klub “Nurt”, 24.09.=Toruń klub “Od Nowa”,25.09.=Warszawa klub “Remont”, 26.09.=Kraków klub“Fama” lub “Jaszczury”,27.09.=Wrocław klub “Pałacyk”. SKELETON CREW to duet Fred Frith i Tom Cora.Jak na razie na początku b.r. ukazał się ich pierwszy album “Lern To Talk”(Rift/Rec Rec 05/08). Nawiązuje on częściowo do twórczości Fritcha z jego solowego albumu “Speechles”.Jest to muzyka urozmaicona, dynamiczna.Oparta jest o kanciaste, chropowate rytmy a w warstwie melodycznej słychać pierwiastki muzyki etnicznej,rockowej i jazzowej. Trudno jest przewidzieć czy akurat taką muzykę usłyszymy na koncertach , gdyż Frith i Cora to zamiłowani improwizatorzy i wszystko się może zdarzyć. REPORTAŻ przygotował nowy XXXXXXX program , który nawiązuje do pewnych fragmentów ich poprzedniego spektaklu “Stay=At=Home”. Są to głównie nostalgiczne,melancholijne “pieśni rockowe”. Brzmienie grupy opiera się o fortepian,bass i bębny. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa, autor Henryk Palczewski, PZ-04, ARS2, Piła 6 września 1984 r.

1984.09.02 – Tygodnik Pilski nr 37 (242), Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Rock alternatywny. 23-27 września 1984 (1). W okresie wymienionym w tytule artykułu – z inicjatywy Nicka Hoobsa z Anglii i Grzegorza Brzozowicza z warszawskiego klubu Remont – przebywać będzie w naszym kraju awangardowy zespół Skeleton Crew. W pięciu koncertach, które odbędą się w Polsce towarzyszyć im będzie poznańska grupa awangardowa Reportaż. Wstępny plan przewiduje koncerty: Poznań (23.09), Toruń (24.09), Warszawa (25.09), Kraków (26.09) oraz Wrocław (27.09). Trasa jest jeszcze w fazie organizowania, tak że powyższej informacji nie należy traktować jako ostatecznej. W tym oraz w następnym odcinku postaram się przedstawić obydwie grupy. Ze względów gościnności, najpierw parę słów o Skeleton Crew… dzieży zachodniej, ma zbyt mały kontakt z bardzo ciekawym środowiskiem awangardowej i niekonwencjonalnej muzyki rockowej. Stąd nie ma nawet możliwości porównania i wybrania sobie innej, niż preferowana przez rodzimych prezenterów komercjalna twórczość rockowa, zabijająca tolerancyjność odbioru sztuki a także wrażliwość na trudniejsze, nierozrywkowe formy muzyczne. Prowadzi to do katastrofalnych skutków w postaci zubożenia kulturalnego młodzieży. Dlatego zachęcam do wyjazdu na naprawdę ciekawie zapowiadające się koncerty Skeleton Crew i nie mniej interesujące propozycje muzyczne grupy Reportaż, o których więcej słów w następnym wydaniu „rocka alternatywnego”. H. P. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Zespół Reportaż i Skeleton Crew- artykuł, autor Henryk Palczewski, Tygodnik Pilski wrzesień 1984 r.

1984.09.01 – Open System Project, nr 08, A. C., Belgia. >> pdf

Pologne. Domator – Reportaz C. 90 Henrik Patczewski, ul. Ludowa, 24/5, 64-920 Pita. Energistree dans un club estudiantin a Poznan, la musique de ce trio polonais, tres variee, va du punk au progresif en passant par les impros et les frequents passages droles ou sombres au piano. Partagee entre basse, batterie, piano et trompette, leur musique appartient, dans l`esprit, au courant Recommended: non-conventionnelle et autonome. A.C.

Polska. Domator – Reportaż C. 90 Henrik Patczewski, ul. Ludowa, 24/5, 64-920 Pita. Naładowana energią i nagrana w klubie studenckim w Poznaniu muzyka tego polskiego trio, bardzo różnorodna, waha się od punka po muzykę progresywną, zawiera improwizacje i częste zabawne lub mroczne pasaże na fortepianie. Ich muzyka wykonywana na basie, perkusji, fortepianie i trąbce, należy do ducha Recommended: jest niekonwencjonalna i autonomiczna. AC. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż artykuł o grupie Reportaż, autor A. C. , Open System Project nr 8 wrzesień 1984, Belgia.

1984.07.01 – OP Magazin nr 10, Victoria Glavin, Nowy Jork, USA. >> pdf

Domator-Reportaz. Live recording in students club „Nurt” in Poznan, c/o Henryk Palczewski, ul. Ludowa 24/5, 64-920 Pila, Poland. Some raw rock-noise with harsh vocals all in Polish, lots of changes, some very delicate beautiful piano. Drums, keyboards, vocals, bass, trumpet.
Domator – Reportaż. Nagranie na żywo w klubie studenckim „Nurt” w Poznaniu, c/o Henryk Palczewski, ul. Ludowa 24/5, 64-920 Piła, Polska. Trochę surowego rockowego hałasu z ostrym wokalem, wszystko po polsku, dużo zmian, trochę bardzo delikatnego, pięknego fortepianu. Perkusja, instrumenty klawiszowe, wokal, bas, trąbka. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

OP Magazine , z siedzibą w Olympia w stanie Waszyngton , był fanzinem muzycznym wydawanym przez Johna Fostera i Lost Music Network w latach 1979–1984. Magazyn odegrał dużą rolę w promocji muzyki zespołów niekomercyjnych szczególnie muzyki wydawanej na kasetach magnetofonowych. Redaktorami magazynu byli Victoria Glavin (Barreca), Peter Garland , Eugene Chadbourne i Larry Polansky. Zostało wydanych 26 numerów dwumiesięcznika, który przekształcił się później w dwa, odrębne magazyny muzyczne; Sound Choice i Option.

Reportaż - artykuł, wzmianka, autor Victoria Glavin OP Music Magazine, New York, Nowy Jork, 1 lipca 1984 r.

1984.06.01 – Non Stop nr 6 (141), Roman Rogowiecki, Warszawa. >> pdf

…ponadto do kciuka pretendowali: Wiesław Gola, Kat, Ferruni, Pisarki, Ninewski, Legowicz, Polska Ma-Ma, Wypych, Reportaż, Wielka Łódź, Insekty, Ukraina, Deja Vu, Janerka, Borysiewicz i Mogielnicki, Jajco, Beksa Lala, Chyliński, SsTill, Crazy Blues, Selawi, Ja – Fetysz, Madame, Klaus M., Tilt, U Boot, w Kemp, Facet z Marszałkowskiej, Kapela  Łąkowa. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa, autor Roman Rogowiecki, Non Stop nr 6 (141), Warszawa, 1 czerwca 1984 r.

1984.04.01 – Improvisor – The Magazine Journal of Free Improvisation, nr 04, LaDonna Smit, New York, USA. >> pdf

Reportage is a trio from Poland that is developing a disting stylistic approach. Their synthesis of the neo-classical free jazz of early ECM recordings with punky rock riffing is still evolving, but in it I hear a distinctly Eastern European sensibility energing. Their endeavors are completely illegal in their native land although I`m sure that they would love to correspond and exchange tapes with members of the Improvisors Network. They can be contacted through Henryk Palczewski, UL Ludona 24/5, 64-920 Pila, Poland.

Reportaż to trio z Polski, które rozwija wyróżniające się podejście stylistyczne. Ich synteza neoklasycznego free jazzu z wczesnych nagrań ECM z punkowo-rockowymi riffami wciąż ewoluuje, ale słyszę w niej wyraźnie energetyzującą wschodnioeuropejską wrażliwość. Ich wysiłki są całkowicie nielegalne w ich ojczystym kraju, chociaż jestem pewna, że bardzo chcieliby korespondować i wymieniać się taśmami z członkami Sieci Improwizatorów. Można się z nimi skontaktować za pośrednictwem Henryka Palczewskiego, UL Ludona 24/5, 64-920 Pila, Polska. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Improvisor założony w 1980 roku był międzynarodowym biuletynem muzyki improwizowanej. W świecie „niezależnych wydawnictw muzycznych” był ważnym narzędziem umożliwiającym łączenie muzyków i słuchaczy o podobnej filozofii i praktyce, słuchania, recenzowania i tworzenia sieci kontaktów. Umożliwiał wymianę pomysłów między muzykami, zachęcając społeczność muzyczną i sieć światową. Początkowo Improvisor miał formę 4 stronicowych gazetek powielanych na ksero, jednak szybko przekształcił się w drukowane offsetowo obszerne wydawnictwo. W 1990 roku zaprzestano druku w formie papierowej i udostępniono je online.

Zespół Reportaż - wzmianka prasowa, LaDonna Smit, Improvisor nr 4, USA kwiecień 1984 r.

1984.04.01 – Dziennik Ludowy nr 13, Henryk Palczewski, Warszawa >> pdf

W DZISIEJSZYM WYDANIU Fan Klubu informacje o dwóch młodych, obiecujących zespołach rockowych, a także nieco danych o zbliżających się imprezach festiwalowych. Na wstępie chciałbym podziękować Henrykowi Palczewskiemu z Piły za przesłanie mi tekstu, dotyczącego poznańskiej grupy Reportaż. jak z niego wynika, początki istnienia zespołu sięgają maja 1980 r., kiedy doszło do spotkania Andrzeja Karpińskiego i Piotra Łakomego – twórców Reportażu. Jeszcze w tym samym miesiącu rozpoczęli oni współpracę z punkową kapelą Sten. W czerwcu a981 r. Sten przeobraził się w również punkowy SOC; Karpiński przejął funkcję gitarzysty, natomiast Łakomy grał na basie. Po kilku miesiącach Karpiński rozstał się z SOC, a w grudniu 1981 r. zrealizował w Koninie samodzielne nagrania, będące próbką poszukiwań własnych środków wyrazu. Andrzej  zetknął się w tym okresie z rockową awangardą, a zespoły w rodzaju: Residents, Zamla Mammaz Manna, This Heat, Can oraz Henry Cow wywarły duży wpływ na jego dalsze dokonania. Oddajmy głos samemu Karpińskiemu: „…muzy-ka grup podziemia wprowadziła mnie w ruch, spowodowała powstanie    mojej  muzyki…”. Reportaż narodził się ostatecznie w listopadzie 1982 r., a obok Karpińskiego (perkusja) i Piotra Łakomego (gitara basowa) znalazła się w składzie Marzena Kaczmarek (zabawka klawiszowa).  Reportaż – wypracował sobie własne brzmienie, opierając się na dynamicznie grającej sekcji rytmicznej, na  tle której pojawiała  się  delikatnie  rysowana linia  melodyczna i post-punkowe „wokale”. W marcu  1983 r. opuściła  grupę  Marzena  Kaczmarek a  jej miejsce zajął  Jacek  Hałas, grający  na instrumencie klawiszowym oraz trąbce. Pierwszy koncert tria odbył się w kwietniu ub. r. w klubie „Dno”. W czerwcu  Reportaż wystąpił na festiwalu   Zespołów Nowej Fali w toruńskim klubie „Od Nowa”, a kaseta z zarejestrowanym tam koncertem stała się materiałem reklamowym grupy. Nick  Hobbs z niezależnej brytyjskiej firmy płytowej Rough Trade wystawił ponoć kasecie dobrą ocenę, a członkowie Reportażu oczekują teraz na artykuł w tygodniku „The Musical Express”.  Ostatni koncert Reportażu odbył się pod nazwą „Domator” (poprzedni nosił nazwę „Witraż”). Członkowie zespołu (w tym roku zdają maturę)  chcą, aby ich muzyka  „wywoływała  pewne stany myślowe i pod wpływem ilustracji muzycznych, leczyła i uwalniała ludzi od wszelkich więzów”. Grupa nie precyzuje do końca celu, do którego zmierza, prezentuje naszą rzeczywistość taką jaka ona jest i czeka co przyniesie przyszłość. Przyszłość pokaże, czy Reportaż poszedł właściwą drogą, czy znajdzie uznanie wśród młodzieżowej publiczności i czy jego muzyka rozumiana będzie tylko jako jeszcze jedna forma uprawiania „sztuki dla sztuki”. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - artykuł, autor Henryk Palczewski, Dziennik Ludowy, Warszawa, 6 kwietnia 1984 r.

1984.02.01 – Non Stop nr 2 (137), Roman Rogowiecki, Warszawa >> pdf

Z zespołów o orientacji eksperymentalnej warto wspomnieć poznański Reportaż. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa, autor roman Rogowiecki, Non Stop nr 2 (137), Warszawa, 1 luty 1984 r.

1983-1988 KASETY MAGNETOFONOWE

W latach 80. publikacja muzyki na kasetach magnetofonowych jest jedyną, dostępną i popularną technologią oprócz drogiej technologii tłoczenia płyt winylowych. Ponieważ technika nagrywania muzyki na CD powstaje dopiero w 1982 roku, przez całe lata 80. i początek 90.CD jest techniką zarezerwowaną dla muzyki rozrywkowej. Dlatego wydawnictwa muzyki niekomercyjnej na całym świecie publikują muzykę głównie w technice CC (Compact Casette). Większość muzyki Reportażu jest wydawana przez polskie, niezależne wydawnictwo ARS2 Antykomunistyczny Ruch Społeczny) Henryka Palczewskiego z Piły oraz przez niezależne wydawnictwa z Europy i USA. Oto lista wszystkich, oficjalnie wydanych kaset z muzyką grupy Reportaż:

1988r. – Polish Road Org C.08 (W górę rzeki) CC, kompilacja, A.P.E.A.C. Organic Tapes, Grenoble, Francja

1988r. – Up the River CC, ARS2 08, Piła

1987r. – Muzika CC, ADN TAPES, Mediolan, Włochy

1987r. – Muzyka CC, ARS2 07, Piła

1986r. – Insane music for insane people Vol.8 CC, kompilacja, Insane Music, Trazegnies, Belgia

1986r. – W oczekiwaniu na to samo CC live, ARS2 05, Piła

1986r. – Transient Sonic Stimulants Volume 1 & 2 CC, kompilacja, ZIDSICK XXXII/XXXX, ZH27 Label, Louisville, USA

1985r. – Sensationnelle Nr.3, Nr.4 CC, kompilacja, live, Illusion Production PO22, Lion sur Mer, Francja

1985r. – Prosimy nie Powtarzać CC live, ARS2 04, Piła + Anti-Music Der Landsh, Łańcut (1991).

1984r. – Muzyka Potrzebna CC live, ARS2 03, Piła

1983r. – Domator CC live, ARS2 02, Piła

1983r. – Witraż CC live, ARS2 01, Piła

1981r. – SOC CC, kompilacja, OPT, Poznań

1988r. Polish Road 2xC-60, Organic Tapes, Grenoble, Francja.

Kaseta Magnetofonowa pod tytułem „Polish Road Org C.08„, kompilacja, wydana przez Organic Tapes z Grenoble we Francji. Kaseta zawiera fragmenty programu „W górę rzeki” grupy Reportaż oraz nagrania innych, polskich zespołów grających muzykę niekomercyjną. Muzycy Reportażu: Andrzej Karpiński, Arnold Dąbrowski, Paweł Paluch. Wydawnictwo stanowią dwie kasety C60 umieszczone w opakowaniu na kasetę video. Szata graficzna utrzymana w skali szarości. Nakład kaset nieznany.

1988r. Up the River C-60, ARS2 08, Piła.

Kaseta Magnetofonowa pod tytułem „Up the River” wydana przez ARS2 Henryka Palczewskiego z Piły. Kaseta zawiera cały program „W górę rzeki” grupy Reportaż, wydany równolegle na płycie winylowej w Recommended Records w Londynie LP „Up the River”. Muzycy: Andrzej Karpiński, Arnold Dąbrowski, Paweł Paluch. Kaseta C60 została wydana w limitowanym nakładzie 70 egzemplarzy, a jej szata graficzna nawiązuje do grafiki ARS2.

1987r. Muzika C-60, ADN Tapes, Mediolan, Włochy.

Kaseta Magnetofonowa pod tytułem „Muzika” z 1987r. wydana przez ADN Tapes z Mediolanu. Kaseta zawiera nagrania koncertowe muzyki improwizowanej zarejestrowane na koncertach w Polsce, w latach 1986-1987, w Białymstoku, Poznaniu, Wrocławiu i w Warszawie. Producentem nagrań jest gupa Reportaż oraz Henryk Palczewski. Muzycy: Andrzej Karpiński, Piotr Łakomy, Arnold Dąbrowski, Paweł Paluch. Nakład kasety liczy 1000 egzemplarzy.

1987r. Muzyka C-60, ARS2 07, Piła.

Kaseta Magnetofonowa pod tytułem „Muzyka” wydana w 1987r. wraz z szatą graficzną przez ARS2 Henryka Palczewskiego z Piły. Na okładce widnieje napis: Jeśli odrzuciłeś wszystkie tobie znane kryteria i kanony, to może kiedyś, gdzieś się spotkamy (Andrzej Karpiński). Kaseta zawiera fragmenty koncertów i prób, które odbywają się w latach 1986-1987. Powstaje 50 kopii kasety, która jest przeznaczona jako materiał promocyjny zespołu za granicą. Muzycy: Andrzej Karpiński (perk. głos), Piotr Łakomy (bas, dzwonki, głos), Arnold Dąbrowski (piano, głos), Paweł Paluch (fagot, mini-ksylofon).

strona A

01. koncert, klub Gwint, Białystok, 10.01.1987 ———- 08:11
02. koncert, klub Eskulap, Poznań, 1987.03.16 ——— 10:41
03. fragment próby, klub Nurt, Poznań, 07.1987 —— 05:45
04. fragment próby, klub Nurt, Poznań, 07.1987 —— 04:48

strona B

01. fragment próby, klub Nurt, Poznań, 06.1986 —— 06:26
02. fragment próby, klub Nurt, Poznań, 06.1986 —— 01:45
03. koncert, klub Pałacyk, Wroclaw 08.06.1986 ——- 05:57
04. fragment próby, klub Nurt, Poznań, 06.1986 —— 02:17
05. koncert, Remont Riviera, Warszawa 03.01.1987 – 06:59
06. koncert, Remont Riviera, Warszawa 03.01.1987 – 05:43

1986r. Insane Music for Insane People, Vol. 8 C-60, Insane Music, Tranzegnies, Belgia.

Kaseta magnetofonowa pod tytułem „Insane Music for Insane People, Vol. 8” (Szalona muzyka dla szalonych ludzi) z 1986r. wydana przez Insane Music z Trazegnies w Belgii jest kompilacją wybranych utworów różnych zespołów z Europy Zachodniej i z USA. Kaseta zawiera jedno nagranie z próby Reportażu pt. „Witraż/Epitafium Niechcianego”, strona 2, pozycja 5. Wykonawcy utworu: Andrzej Karpiński (perk.), Piotr Łakomy (bas), Arnold Dąbrowski (piano), Paweł Paluch (fagot), Krzysztof Fajfer (wiolonczela). Nakład kasety nieznany.

1986r. W oczekiwaniu na to samo C-60 live, ARS2 05, Piła.

Kaseta Magnetofonowa pod tytułem „W oczekiwaniu na to samo” wydana przez ARS2 Henryka Palczewskiego z Piły. Strona A kasety zawiera >> sesję nagraniową, która odbywa się 1 stycznia 1986r. w Studenckim Centrum Radiowym Winogrady w Poznaniu. Nagrania realizuje Krzysztof Łuszczewski, Andrzej Różański i Marek Dorożało. Natomiast strona B kasety zawiera fragmenty koncertu zarejestrowane przez Henryka Palczewskiego podczas koncertu Reportażu 18 stycznia 1986r. w klubie Riviera Remont w Warszawie. Do kasety dodana jest bogato ilustrowana książeczka z tekstami. Ilustracje z książeczki można zobaczyć >> w lepszej rozdzielczości. Powstaje 60 kopii kasety, która jest przeznaczona jako materiał promocyjny zespołu za granicą. Muzycy: Andrzej Karpiński (perk. głos), Piotr Łakomy (bas, dzwonki, głos), Arnold Dąbrowski (piano, głos), Paweł Paluch (fagot, mini-ksylofon).

strona A:

01. Taniec Niedźwiadków —— 03:38
02. Sen ———————————- 03:41
03. Wakacje ————————– 02:41
04. Niedziela ————————- 04:17
05. Bydlątko ————————- 07:57
06. Narcyz (fragment) ———— 02:12
07. Reportaż ————————- 03:40
08. Wybór —————————– 01:48

strona B:

01. P-oszukiwacze —————– 03:23
02. Wracałem pokonany ——– 02:55
03. Kłopoty z końcem ———— 04:35
04. muzyka improwizowana – 12:42
05. Wybór —————————–  01:57

1986r. Transient Sonic Stimulants Volume 1&2 C-30, ZH27 Label, Louisville, USA.

Kaseta magnetofonowa pod tytułem „Transient Sonic Stimulants Volume 1&2” (chwilowy stymulator dźwięku) Zidsick XXXII i XXXX z 1986r. wydana przez ZH27 Label z Louisville w USA jest kompilacją wybranych utworów różnych zespołów z Europy Zachodniej i z USA. Kaseta zawiera utwór pt. „Do czasu” (błędnie opisany jako „Good  morning”)  z wspólnych koncertów z Sceleton Crew w Toruniu i Warszawie w 1985r. Strona A kasety, pozycja 2. Wykonawcy utworów: Andrzej Karpiński (perk. śpiew), Piotr Łakomy (bas, śpiew), Jacek Hałas (piano, śpiew). Nakład kasety nieznany.

1985r. Prosimy nie powtarzać C-60, ARS2 04,Piła + AML 23, Łańcut.

Kaseta Magnetofonowa pod tytułem „Prosimy nie powtarzać” wydana przez ARS2 Henryka Palczewskiego z Piły oraz przez AML 23 z Łańcuta Mariusza Błachowicza. Kaseta zawiera nagranie koncertu Prosimy nie powtarzać z 13 lutego 1985r. klub Nurt Poznań (rejestracja Henryk Palczewski) oraz >> nagrania live bez publiczności, klub Nurt Poznań (rejestracja: Janusz Siemienas i Henryk Palczewski). Muzycy: Andrzej Karpiński (perkusja Szpaderski/Amati, werbel nożny, talerze Polmuz, Amati i Trova, klosz metalowy od grzejnika Słoneczko, mandolina Polmuz, metalofon-dzwonki chromatyczne sopranowe Polmuz, gitarowy gryf elektryczny, magnetofon, głos, teksty), Piotr Łakomy (gitara basowa Jolana, struny Fender, hi-hat Polmuz, odkurzacz i mikser kuchenny Predom-Zelmer, puszka po taśmach filmowych, głos), Jacek Hałas (pianino Calisia, głos), gościnnie w utworach Zbieg i Zdarzenie Andrzej Łakomy (trąbka Polmuz). Autorami melodii przewodniej i tekstu do piosenki Dingo są bracia Korbańscy. Nakład kasety nieznany.

strona A:

01. Punkt wyjścia ———————– 01:36
02. Dingo ———————————- 01:34
03. Jacola ——————————— 02:26
04. Jazz ———————————— 01:50
05. Sam Solo —————————– 01:52
06. Dojrzewałem na zapleczu —- 04:22
07. Płynnie ——————————– 02:55
08. Batalistyczny ———————– 02:02
09. Talerz leży czy stoi? ———— 02:40
10. Obrzęd ——————————– 02:33
11. Dzień, kiedy nie było prądu — 02:47

strona B:

01. Wyjaśnienie ———————- 08:09
02. Dzięcioła byłem —————– 01:35
03. Zwierzenia kreta ————— 03:23
04. Oł yest —————————— 01:33
05. Zdarzenie ————————- 02:00
06. Praptak —————————- 03:02
07. Zlituj się! ————————— 02:03
08. Zbieg ——————————– 02:17
09. Punkt wyjścia ——————– 02:07

1985r. Sensationnel Nr3, Nr4 2xC-60, Ilussion Production IPO22, Lion sur Mer, Francja.

Kaseta magnetofonowa pod tytułem „Sensationnel Nr.3, Nr.4” z 1985r. wydana przez Ilussion Production z Lionu we Francji jest kompilacją wybranych utworów różnych zespołów z Europy Zachodniej i z USA. Kaseta zawiera dwa nagrania Reportażu z koncertu pt. Domator (Poznań 29.11.1983). „Dawaj, dawaj” oraz „Nie do wiary”. Kaseta Nr4, strona C, pozycja 5 i 14. Wykonawcy utworów: Andrzej Karpiński (perk., głos), Piotr Łakomy (bas, głos), Jacek Hałas (piano, głos). Nakład kasety nieznany.

1984r. Front Rock 1, Muzyka potrzebna C-60, ARS2 03, Piła.

Kaseta Magnetofonowa pod tytułem „Front Rock 1” wydana przez ARS2 Henryka Palczewskiego z Piły. Kaseta zawiera nagrania z koncertów zespołów Reportaż i Sceleton Crew w Toruńskim klubie od Nowa i warszawskim klubie Riviera Remont w dniach 24-25 września 1984r. Strona A kasety zawiera fragmenty programu grupy Reportaż pt. „Muzyka Potrzebna”, a strona B fragmenty programu „Learn To Talk” i muzykę improwizowaną duetu Sceleton Crew. 57 kopii kasety w latach 80. stanowią materiał promocyjny zespołu za granicą. Muzycy Reportaż: Andrzej Karpiński (perkusja głos), Piotr Łakomy (bas, głos), Jacek Hałas (pianino, głos). Muzycy Sceleton Crew: Fred Frith (gitara, skrzypce, mini-klawiatury, elektronika, bęben basowy, werbel, hi-hat, głos), Tom Cora (wiolonczela, gitara basowa, bęben basowy, hi-hat, głos).

strona A: (Reportaż)

01. Jacola ——————————— 02:04
02. Grandpapa’s Little Image —- 02:00
03. Battle Painter’s Song ———– 02:02
04. We Are Asking Don’t Repeat-02:20
05. Lullaby For Impulse ————- 02:41
06. Explanation ————————- 09:22
07. Ceremony/Obrzęd ————– 03:15
08. You Have A Glance At My Shadow And Guess What I’m Thinking — 02:09
09. Good Morning ——————— 02:51
10. Second Impression ————– 01:29

strona B: (Skeleton Crew)

01. Learn To Talk/impro. music – 30:00

1984r. Domator C-90, ARS2 02, Piła.

Kaseta Magnetofonowa pod tytułem „Domator” wydana przez ARS2 Henryka Palczewskiego z Piły. Zawiera nagranie koncertu w klubie Nurt w Poznaniu, z dnia 29 listopada 1983r.Nagrań dokonał Cezary Ostrowski, a producentem jest Dariusz Klincewicz. Kaseta jest przeznaczona jako materiał promocyjny zespołu za granicą. Nakład nieznany. Muzycy: Andrzej Karpiński (perkusja Szpaderski/Amati, talerze Polmuz, klosz metalowy od grzejnika, akordeon Weltmeister 96, głos, teksty), Piotr Łakomy (gitara basowa Jolana, struny Fender, głos), Jacek Hałas (pianino Calisia, mini-klawiatury rosyjskie ФАЭМИ i Pille oraz Casio VL1, trąbka i flet drewniany-prosty Polmuz, metalofon-dzwonki chromatyczne sopranowe i mandolina Polmuz, dzwonek do drzwi, głos), Wojciech Woziński (bezruch na scenie, siedzenie w fotelu bujanym, oglądanie telewizora).

strona A:

01. Domator ———————– 09:30
02. Obrzęd ————————- 03:00
03. Taniec niedźwiadków — 03:00
04. Galart ————————— 03:30
05. Piedestał ———————- 02:00
06. Batalistyczny —————- 01:30
07. Miasto ————————– 04:00
08. Jazz —————————– 02:00
09. <R> —————————— 04:00
10. Zima —————————– 04:00
11. Tymczasowy raj ————- 01:30
12. Obrazeczek dziadzi ——– 03:00
13. Łosoś —————————- 02:00
14. Sześcian/Ciemny pokój – 02:00

strona B:

01. Dawaj, dawaj ———- 06:00
02. Nie do wiary ———– 03:00
03. Oł yest ——————- 01:30
04. Madej ——————– 02:00
05. Płynnie ——————- 04:30
06. Kółeczko nadzieji —- 02:30
07. Witraż ——————– 10:00
08. Krowa Ububu ——— 07:00
09. Total ———————- 00:30

1984r. Witraż C-30, ARS2 01, Piła.

Kaseta Magnetofonowa pod tytułem „Witraż” wydana przez ARS2 Henryka Palczewskiego z Piły. Zawiera nagranie koncertu w klubie Od Nowa w Toruniu, w dniu 4 czerwca 1983r. Rejestracja koncertu magnetofonem kasetowym Henryk Palczewski. Nakład kasety nieznany. Materiał jest przeznaczony do promocji zespołu za granicą. Muzycy: Andrzej Karpiński (perkusja Amati, głos, teksty), Piotr Łakomy (gitara basowa Jolana, struny Fender, głos), Jacek Hałas (mini-klawiatura rosyjska FAEMI (ФАЭМИ) oraz Casio VL1, trąbka i klarnecik dziecięcy Polmuz, mandolina Polmuz, głos).

strona A:

01. Taniec Niedźwiadków — 1:30
02. Tymczasowy raj ———– 2:00
03. Galart ————————— 2:00
04. Witraż ————————– 3:30
05. Piedestał ———————- 1:30
06. Obrzęd ———————— 1:30
07. Nie do wiary —————- 3:00

strona B:

01. Miasto —————– 2:30
02. Jazz ——————– 3:00
03. <R> ——————— 1:30
04. Łosoś —————— 3:00
05. Ciemny pokój —— 2:00

1981r. SOC C-30, OPT043, Poznań.

Kaseta magnetofonowa pod tytułem „SOC & Haraszo 1981-1983” wydana przez OPT043 (Old Punk Tapes) Roberta Nawrockiego z Poznania w 2015r. Jest to kompilacja koncertowych nagrań zespołu Haraszo z 1983r. oraz zespołu nowofalowego SOC podczas wspólnego >> koncertu z jugosłowiańskim Šarlo Akrobata w poznańskim kinie Kosmos 18 października 1981r. Nakład kasety nieznany. Muzycy: Andrzej Karpiński (gitara elektryczna Bednarek, głos), Piotr Łakomy (gitara basowa Rickenbacker, głos), Leszek Knaflewski (głos, teksty), Janusz Knaflewski (perkusja Polmuz).

strona A: (SOC)

01. Nie zamykaj okna na noc – 03:30
02. Musztarda ———————— 02:30
03. Nie ma nic ———————— 04:10
04. Raz, dwa, trzy ——————- 03:10
05. Milion ludzi ———————- 06:50

strona B: (Haraszo)

01. Gestapo ———————— 02:05
02. Nowa Polska —————– 02:10
03. Atomowe przedszkole — 03:40
04. bez tytułu ———————- 03:50

1983 PRASA, RADIO

Uproszczona lista mediów z roku 1983:

1983.12.02 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 04, ARS2, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1983.09.08 – Magazyn Muzyczny nr 5, Jerzy Rzewuski, Warszawa. >> pdf
1983.08.10 – Magazyn Muzyczny nr 4, Jerzy Rzewuski, Warszawa. >> pdf
1983.08.05 – Gazeta Młodych, autor nieznany, Warszawa. >> pdf
1983.08.05 – Non Stop nr 08 (131), Roman Rogowiecki, Warszawa >> pdf
1983.08.01 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 03, ARS2, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1983.06.25 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 02, ARS2, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1983.06.10 – Express Poznański, Kamila Placko-Wozińska, Poznań. >> pdf
1983.06.10 – Spojrzenia jednodniówka studencka, Dariusz Klincewicz, Poznań. >> pdf
1983.06.10 – Gazeta Poznańska, Marek Nowak ps. Bemol, Poznań. >> pdf
1983.06.10 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 01, ARS2, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1983.05.28 – Dziennik Zachodni, Marek Nowak ps. Bemol, Poznań. >> pdf
1983.05.03 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 00, cz. I i cz. II, ARS2, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf
1983.04.17 – Magazyn Razem nr 08, Kamil Sipowicz, Warszawa. >> pdf
1983.03.27 – Radio Winogrady, Cezary Ostrowski, Poznań.

Pełna lista mediów z roku 1983:

1983.12.02 – Informator PZ-04, ARS2, Henryk Palczewski, Piła >> pdf

Poznańska Grupa Przekazu Dźwiękowego proponuje muzykę z kręgu progresywnego rocka opartego o dynamiczną pracę sekcji rytmicznej z oszczędną warstwą melodyjną i agresywnym vocalem. Ich koncerty to szereg krótkich kompozycji spiętych formami improwizowanymi w całość tematyczną. Nowe utwory wskazują na rozszerzenie zainteresowań na obszar muzyki minimalistycznej i eksperymentalnej z wpływami surrealizmu poprzez rozbudowę znaczenia układu harmonicznego. Listopad 1982 – powstanie grupy w składzie Marzena Kaczmarek (kybds, voc), Andrzej Karpiński (dr, voc), Piotr Łakomy (bg, voc) Próbne nagrania w klubie Wawrzynek w Poznaniu. Marzec 1983 – grupę opuszcza Marzena Kaczmarek a jej miejsce zajmuje Jacek hałas (kybds, trumpet, voc). Kwiecień 1983 – koncert w klubie Dno w Poznaniu. 4 czerwiec 1983 – koncert na Festiwalu Zespołów Nowofalowych w klubie Od Nowa w Toruniu. Zostaje on zarejestrowany na kasecie „Witraż” („Steined Glass”). 15 lipiec 1983 – koncert w Warszawie w klubie Remont. 28 listopad 1983 – koncert „Domator”(„Stay-At-Home”) w klubie Nurt w Poznaniu. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

28 listopada 1983 roku w Poznaniu w klubie „Nurt” odbył się koncert grupy Reportaż. Został on zarejestrowany na kasecie „Stay-At-Home” („Domator”) i podobnie jak pierwsza kaseta „Stained Glass” będzie przeznaczona dla wytwórni płytowych oraz recenzentów poza granicami kraju. Ze względu na zbliżające się matury członkowie grupy Reportaż ograniczyli próby oraz zawiesili działalność koncertową. Spektakl „Domator” był jednym z najciekawszych koncertów grupy Reportaż. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Zespół Reportaż - wzmianka prasowa, autor Henryk Palczewski, InformatorPZ-04, ARS2, Piła 2 grudnia 1983 r.

1983.09.08 – Magazyn Muzyczny Jazz nr 05, Jerzy Rzewuski, Warszawa >> pdf

prasa o festiwalach. Jery A. Rzewuski – „Aukcja Blotek” „Magazyn Muzyczny” – IX-X 1983. Tegorocznego przeglądu w Toruniu nie ukoronował jakiś błyskotliwy debiut, wystąpiło na nim natomiast kilka obiecujących zespołów, w których działalności dojrzeć można ślady samodzielnego myślenia i wyobraźni muzycznej. Ocenę utrudnia, naturalnie, fatalne brzmienie wszystkich bez wyjątku uczestników imprezy – wypadkowa lichej aparatury i zaprojektowanej przez głuchego architekta sali widowiskowej klubu „Od Nowa” – jednak na podstawie dosyć chyba reprezentatywnego doboru dwunastu wykonawców można wysnuć kilka ogólnych wniosków, dotyczących obecnego stanu nowego rocka w Polsce. Coraz więcej młodych ludzi – i to często z najbardziej nieprawdopodobnych zakątków kraju – garnie się do grania muzyki, nawiązującej do najnowszych światowych orientacji… Jak należało się spodziewać, najsilniejszą i najbardziej kompetentną reprezentację wystawił Toruń… Pewne elementy sugestywnego stylu Republiki przeniknęły do muzyki grup Nowomowa i Fragmenty Nietoperza (obecna nazwa – Nie-M), na szczęście w sposób niewykluczający indywidualnego rozwoju. Jak powiedział mi uważnie obserwujący całą imprezę Grzegorz Ciechowski, Nowomowa jest w pewnych kręgach wyżej ceniona niż „komercjalna” republika. Każdy, naturalnie, dobiera sobie faworytów według własnego uznania,  ale zespół ten rzeczywiście może wkrótce stać się jednym z ciekawszych wykonawców nowofalowych. Obsadę toruńską dopełniły: grająca solidny punk-rock Rejestracja oraz Bikini w zmienionym od ubiegłorocznego debiutu w Jarocinie składzie. Z gości na pierwszy plan wysunął się Dom Mody z Kielc, ambitnie próbujący zmierzyć się z nowoczesnym rockiem elektronicznym przy pomocy dwóch marnych syntezatorów i zwykłej perkusji. A jednak, mimo nieszczególnego brzmienia, jest to chyba pierwsza sensowna propozycja tego rodzaju w naszym kraju. Kontrola W. ze Zduńskiej Woli (…) przedstawiła kilka prostych, dynamicznych rock and rolli. Na przeciwległym jak gdyby biegunie znalazł się Reportaż z Poznania, skłaniający się ku rockowemu eksperymentowi… Nie zabrakło również muzyki zainspirowanej nieco twórczością Joy Division (Płonąca Żyrafa) i reggae (Salut z Warszawy). honorowym niejako gościem imprezy był natomiast pierwszy polski zespół punk-rockowy – Deadlock z Gdańska…  (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa po koncercie w toruńskiej Od Nowe, autor Jerzy Rzewuski, magazyn Muzyczny Jazz,, Warszawa, 8 września 1983 r.

1983.08.10 – Magazyn Muzyczny Jazz nr 04, Jerzy Rzewuski, Warszawa >> pdf

Na przeciwległym jak gdyby biegunie znalazł się Reportaż z Poznania, skłaniający się ku rockowemu eksperymentowi. Komponowane przez członków zespołu utwory mają konstrukcję fragmentaryczną, cechują je częste zmiany melodyczne i rytmiczne, co chwilami kojarzyło mi się bardziej z metodą wypracowaną przez Franka Zappę przed 15 laty niż z nową falą. Pomysł w każdym razie interesujący, choć jeszcze w bardzo surowym stadium realizacji. Nie zabrakło również  (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa po koncercie w toruńskiej Od Nowie, autor Jerzy Rzewuski, magazyn Muzyczny Jazz,, Warszawa, 10 sierpień 1983 r.

1983.08.01 – Informator PZ-03, ARS2, Henryk Palczewski, Piła >> pdf

<R> 15 lipca 1983 w klubie Remont w Warszawie odbył się koncert poznańskiej grupy Reportaż. Gazeta Młodych bardzo skrytykowała ten koncert i nic dziwnego, preferuje ona muzykę jak to sama kiedyś określiła „nie pozbawioną cech przebojowości”. Koncert składał się z dwóch części, w drugiej Reportaż przedstawił nowe kompozycje. Wskazują one na zwrot grupy w stronę muzyki wizyjno-plastycznej. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa po koncercie w Rivierze-Remont, autor Henryk Palczewski, PZ-03, ARS2, Piła 1 sierpień 1983 r.

1983.08.05 – Gazeta Młodych (autor nieznany), Warszawa >> pdf

Mimo kanikuły Remont nadal kontynuuje akcję popierania nowych zespołów i prezentowania ich w sali Riviera. Ulegając namowom głównych animatorów – Grześka i Buziula, poszedłem na ponoć rewelacyjny zespół Reportaż z Poznania. Niestety, rewelacja polegała li tylko na nieszablonowym instrumentarium – perkusja, gitara i syntezator lub trąbka. Zamiast spodziewanego „odlotu”, z zachęcająco wyglądającej sceny wiało nudą, wygląda na to, że trzech poszukiwaczy straconego dźwięku z kapeli Reportaż, zapomniało o maksymie, która głosi, że przed zabieraniem się do muzyki free, należy najpierw posiąść do perfekcji zdolność grania na instrumentach.(zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa po koncercie w Rivierze-Remont, autor nieznany, Gazeta Młodych, Warszawa, 5 sierpień 1983 r.

1983.08.05 – Non Stop nr 8 (131), Roman Rogowiecki, Warszawa >> pdf

Tegoroczny Festiwal – podobnie jak poprzednie – nie był imprezą konkursową, jedynie kilkunastu obecnych dziennikarzy przyznało swoją nagrodę. Zdecydowali on, że popierać będą czyli innymi słowy promować, gdzie się tylko da, dwie grupy Dom Mody z Kielc i przedstawiciela gospodarzy zespół Bikini. Warto wspomnieć, że właśnie te dwa zespoły plus, Reportaż z poznańskiego „Nurtu” wnoszą świeży powiew, ożywienie, których propozycje przeciwstawiają się w znacznej mierze sztampowej, jednostronnej ekspansji uznanych polskich kapel rockowych. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa po koncercie w toruńskiej Od Nowie, autor Roman Rogowiecki, Non Stop nr 08, Warszawa, 5 sierpień 1983 r.

1983.06.25 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 02, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Druga kaseta Poznańskiej Grupy Przekazu Dźwiękowego Reportaż jest przeznaczona dla niezależnych firm oraz magazynów muzycznych na Zachodzie. Grupa aktualnie pracuje nad nową formą muzyczną pozbawioną klawiszowych instrumentów elektronicznych. Obok dotychczasowej sekcji rytmicznej instr. melodycznym jest fort. akustyczny oraz trąbka. Osobowy zespołu nie uległ (inf. Reportaż – PZ Nr 1). (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa o pierwszej kasecie zespołu, autor Henryk Palczewski, Informator PZ-02, ARS2, Piła, 25 czerwca 1983 r.

1983.06.10 – Express Poznański, Kamila Placko-Wozińska, Poznań >> pdf

Muzyka „następna” poznańskiego Reportażu. Największym zaskoczeniem III Ogólnopolskiego Festiwalu Grup Nowofalowych w Toruniu okazał się występ poznańskiego zespołu „Reportaż”. Pierwsze trzy utwory zagrane przez uczniów Liceum Plastycznego przyjęte zostały przez publiczność w milczeniu. Po nich nastolatki otrząsnęły się z szoku wywołanego niecodzienną muzyką i owacyjnie przyjmowały poznaniaków już do końca, a w finale zgotowały im gorący aplauz. Po koncercie z gratulacjami przyszli koledzy z innych grup. Tyle tytułem wstępu. Niewielu sympatyków muzyki zna „Reportaż”. Grupa występuje rzadko, nie dąży do zdobycia szybkiej popularności przebojowymi utworami. Nie jest związana z żadną agendą, próby najczęściej odbywa w mieszkaniach. Dziwnie, prawie jak w bajce rozwija się kariera trójki muzyków. Zaprezentowali się na Przeglądzie Młodych Talentów w „Browarze”, gdzie odnieśli wrażenie, że jury potraktowało ich raczej ironicznie. Posłuchali kilka uszczypliwych komentarzy, spakowali instrumenty i poszli do domów. W tym samym czasie nagranej na jednym z koncertów kasety posłuchał przypadkowo Chris Cutler szef firmy płytowej Recomanded Records i zaproponował poznaniakom wydanie płyty w Londynie! Nagranie jej ma nastąpić podczas wakacji. Odwróciła się więc zła passa. Po udanym toruńskim występie zaproszono „Reportaż” na koncerty do warszawskiego „Remontu” oraz ponownie do toruńskiej „Od Nowy”. Jaka jest muzyka „Reportażu”? Lider grupy Andrzej Karpiński określa ją jako „muzykę następną”, coś co musiało nastąpić po nieudolnym naśladownictwie punk-rocka w Polsce. Zespół (A. Karpiński – perkusja, Piotr Łakomy – gitara basowa i Jacek Hałas – instrumenty klawiszowe, trąbka) nie nakreśla sobie żadnej linii programowej czy nurtu. Jak sami mówią, myślą o muzyce nie o melodii. Muzyka, której wysłuchałam jest niewątpliwie trudna, zgodzę się nawet z jej przeciwnikami, że może być kontrowersyjna. Fakty są jednak takie, że jest to niewątpliwie nowe, niezwykle ciekawe zjawisko. Nie bez znaczenia jest to, że muzycy zajmują się plastyką. To co prezentują silnie działa na wyobraźnię, w znacznej mierze jest po prostu muzyką intuicyjną. Kamila Placko-Wozińska (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - artykuł o zespole, autor Kamila Placko-Wozińska, Dziennik Zachodni, Poznań 10 czerwca 1983 r.

1983.06.10 – Spojrzenia – jednodniówka studencka, Dariusz Klincewicz, Poznań >> pdf

Pierwszego dnia wystąpiły: Klimat z Gdańska – powstały na bazie głośnego swego czasu Deadloku, warszawska Płonąca Żyrafa, Reportaż z poznańskiego Nurtu oraz Salut z Warszawy, który powołał Maciej Góralski. W drugiej odsłonie zaprezentowały się: gliwickie – Teatr Uliczny i Śmierć Kliniczna. Dom Mody z (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa o zespole, autor Dariusz Klincewicz, Spojrzenia - jednodniówka studencka, Poznań 10 czerwca 1983 r.

1983.06.10 – Gazeta Poznańska, Marek Nowak ps. Bemol, Poznań >> pdf

Festiwal zgromadził wiele dobrze zapowiadających się zespołów, grających różne style rocka, z całej Polski. Pierwszego dnia wystąpiły: „Klimat” z Gdańska, „Płonąca Żyrafa” i „Salut” z Warszawy. Jednak najlepsza grupą tego dnia był awangardowy „Reportaż” z Poznania. Członkowie zespołu są uczniami Liceum Plastycznego i na grunt muzyczny chcą przetransponować swje doznania ilustracyjno-plastyczne. O sobie mówią, że są twórcami nowego stylu w muzyce, który na razie nazywają „muzyką następną”. Sobota, (4 bm.)drugi dzień przeglądu przyniósł prymat kieleckiej grupie „Dom Mody”. Członkowie te-(zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa o zespole, autor Bemol, Gazeta Poznańska 10 czerwca 1983 r.

1983.06.10 – Informator P.Z. (Pod Ziemią) nr 01, Henryk Palczewski, Piła. >> pdf

Na początku czerwca Poznańska Grupa Przekazu Dźwiękowego Reportaż dała koncert w Toruniu. Trio przedstawiło wersję swojego zbioru utworów „Piedestał” z nową kompozycją „Witraż”. Utwór ten sygnalizuje jeszcze głębsze odejście muzyki tria od konwencjonalnego rocka. Mankamentem było wadliwe nagłośnienie oraz… wtargnięcie gitarzysty, który nie mieścił się w koncepcji Reportażu. Sprawę uratowało słabe nagłośnienie gitary. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa po koncercie w Od Nowa Toruń, autor Henryk Palczewski, Informator PZ-01, ARS2, Piła, 10 czerwca 1983 r.

1983.05.28 – Dziennik Zachodni, Marek Nowak ps. Bemol, Poznań >> pdf

Kącik muzyki młodych. Nowa fala. Dość już historii: po raz trzeci znany ze swych muzycznych dokonań toruński klub Od Nowa organizuje Festiwal Nowofalowych Grup Rockowych. Po przesłuchaniach 40 zespołów organizatorzy dopuścili do udziału w imprezie następujące grupy: Kult i Płonącą Żyrafę z Warszawy, Reportaż z Poznania, Śmierć Kliniczną z Gliwic, Kontrolę W. z Pabianic, Dom Mody z Kielc, Deadlok z Gdańska, Lepszy Spokojny Dzień również z Trójmiasta. Toruń reprezentować będzie Rejestracja, Fragmenty Nietoperza, Bi-Ki-Ni oraz Nowomowa. Pragnę przypomnieć, że toruńska impreza jest niekonkursowa; decyduje o nagrodach aplauz publiczności. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa o zespole, autor Bemol, Dziennik Zachodni, Poznań 28 maja 1983 r.

1983.05.03 – informator Pod Ziemią nr 00, cz. I i cz. II, ARS2, Henryk Palczewski, Joanna Palczewska, Dariusz Klincewicz, Piła >> pdf

Polska grupa progresywnego rock`a. Historia jej sięga końca lat 70-tych kiedy to członkowie grupy spotkali się po raz pierwszy w zespole Sten i Soc. Grupa Reportaż powstała we wrześniu 1982 roku. Początkowo było to trio ale już niedługo powiększyło się do kwartetu: Marzena Kaczmarek (voc), Andrzej Karpiński (dr, voc), Piotr Łakomy (bg, voc) i Jacek Hałas (tr, kybds, voc). Grupa gra muzykę w dużej części improwizowaną przerywając ją skomponowanymi utworami. Niestety brak sprzętu a nawet miejsca do prób utrudnia systematyczne granie i komponowanie. Tym nie mniej sporadyczne koncerty są znakomite. Całość opiera się na skojarzeniach rytmu i nastroji. Grupa zawiera w sobie najwartościowsze osiągnięcia awangardy rockowej i new-wave, mimo to muzyka jest bardzo oryginalna. Teksty podawane w formie pojedynczych zdań są bardzo zastanawiające i spostrzegawcze. Na początku tego roku grupa dokonała nagrań dla Poznańskiego Radia świadomie upraszczając swoją twórczość do prostych piosenek, b. oryginalnych. Jednak stopień uproszczenia jest zbyt mały aby się one ukazały a na większą komercję grupa już nie może sobie pozwolić. Grupę opuściła Marzena Kaczmarek i jako trio grupa dała rewelacyjny koncert w Klubie „Dno” PWS Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Koncert został zarejestrowany na kasecie i w tej chwili szef firmy Recommended Chris Cutler jest na etapie przesłuchiwania nagrań. (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - pierwsza wzmianka prasowa o zespole, autor Henryk Palczewski, wydawnictwo Pod Ziemią, maj 1983
Reportaż - pierwsza wzmianka prasowa o zespole, autor Henryk Palczewski, wydawnictwo Pod Ziemią, maj 1983
Reportaż - pierwsza wzmianka prasowa o zespole, autor Henryk Palczewski, wydawnictwo Pod Ziemią, maj 1983
Reportaż - pierwsza wzmianka prasowa o zespole, autor Henryk Palczewski, wydawnictwo Pod Ziemią, maj 1983

1983.04.17 – Magazyn Razem nr 16(327), Kamil Sipowicz, Warszawa (artykuł prawdopodobnie na zamówienie Cezarego Ostrowskiego) >> pdf

Twórczość niedostrzegana. Nagle okazało się, że centrum rodzimej, awangardowej muzyki rockowej znajduje się w Poznaniu. W stolicy Wielkopolski istnieje wiele formacji tworzących ciekawą, niekomercyjną i artystyczną odmianę rocka, czyli taką muzykę, jaka od lat ma swoich fanów w wielu krajach Europy. Osobą, wokół której koncentruje się w Poznaniu awangardowa twórczość rockowa jest szef „Galerii 23”. Cezary Ostrowski. Ona sam jest współtwórcą takich grup jak TAZ, Valentin Slab i Mechaniczna Pomarańcza. On też zorganizował niedawno w Studenckim Centrum Kultury ZSP „Nurt” – 1 Festiwal Nowej Muzyki, na którym wystąpiło dziesięć, następujących zespołów: Zbombardowana Laleczka, Bunkier, Abaddon, Katarynki XX wieku, Adres, Plush, Heppening, Praftata, Radio Warszawa i Gedeon. Największym wydarzeniem festiwalu był koncert stołecznego zespołu Radio Warszawa. Grupa ta, występująca w składzie: Stawros Galatos, Libero Petric, Jerzy Caryk, Piotr Kopeć, Jakub Pajewski i Dariusz Raczko, dała teatralno-muzyczno-plastyczny pokaz, o przesłaniu nie do końca jednoznacznym. Zanim muzycy pojawili się na scenie, ustawili u jej podnóża kilkanaście kwadratowych obrazów na szkle. Ich treść nawiązywała do pewnych wydarzeń politycznych, a także zawierała nieznane, tajemnicze znaki. Gdy zgasły reflektory i paliła się jedynie lampa z fioletowym światłem, publiczność ujrzała zespół Radio Warszawa ubrany w białe stroje, które świeciły dziwnym, fosforyzującym światłem. Koncert rozpoczął się ludową melodią graną na akordeonie. potem pojawiły się często nagrane na taśmie fragmenty audycji radiowych, zawierających przemówienia, urywki dialogów etc. Ich dopełnieniem była gra zespołu: gitar o fascynującym brzmieniu, dwóch akordeonów, dziecięcych trąbek organek ustnych, saksofonu oraz perkusji. Muzyka przechodziła od celowo chaotycznej do wręcz swingującej, od zdeformowanego rocka do znanych tematów, takich jak chociażby „Hejnał mariacki”, od muzyki ludowej do fabularyzowanej. Występ zakończył się pokazem gimnastyki porannej. Wydaje się, że tym, co scala muzykę zespołu radio Warszawa w jedność, jest idea radia. Zespół traktuje radio jako żywą istotę, posiadającą pamięć, coś, co jest w stanie wydobyć z zapomnienia stare, dawno wyblakłe wydarzenia i uczucia. Radio jest też swoiście pojętym śmietnikiem cywilizacyjnym. Słyszymy w nim wiadomości, słuchowiska, listy przebojów itd. Radio zakorzenione jest w naszej świadomości o wiele mocniej, niż się to powszechnie zdaje. To ono w końcu jest metaforą określającą wszystkie środki masowego przekazu. Trudno dopatrzeć się inspiracji dla sztuki Radia Warszawy, chociaż sama idea nie jest aż tak bardzo nowa. Nagrania radiowe wykorzystywane były już przez futurystów i dadaistów w muzyce, ostatnio zaś eksperymentował z nimi David Byrne i Brian Eno. Także muzycznie Radio Warszawa nie przypominało konkretnie żadnego znanego zespołu, mimo tego, że idea grania dźwiękowego śmietnika świata była już eksploatowana przez takich artystów jak Morgan Fisher, Gadgets czy Negativ Land. Bezsprzecznie, zespół radio Warszawa dał w Poznaniu najciekawszy koncert i słusznie został uhonorowany pierwszą nagrodą w postaci drewnianej figurki „Żółtego Pola”. Na festiwalu zabrakło kilku ciekawych zespołów awangardowych z Poznania: Reportażu, Tazu i Leo Patet. Ich żywych koncertów nie mogła zastąpić prezentacja muzyki z magnetofonu, jakiej dokonał Cezary Ostrowski. Można się było jednak z niej dowiedzieć, że Reportaż i Taz pozostają pod wpływem amerykańskiego zespołu Residents. W przypadku Reportażu jest to bardzo widoczne; grupa gra nawet te same tematy, c tajemnicza czwórka z San Francisco. Nie dysponując jednak odpowiednim sprzętem elektronowym, np. harmonizerem, nie jest w stanie uzyskać superelektronowego brzmienia Residents. Natomiast grupa Taz czerpała inspiracje z Residents, Lemon Kitters a także Joy Division. Utwory tego zespołu oraz jego najnowszych mutacji Mechanicznej Pomarańczy i Valentin Slab zostaną wykorzystane jako muzyka do opery, która być może będzie wystawiona w Katowicach. Autorem libretta ma być przebywający aktualnie w Polsce, twórca performance art Richard Boulez. Leo Patet gra muzykę depresyjną i smutną, na którą składają się długie, rozwlekłe melodie i monotonne recytacje dziecka. Muzykę tej oryginalnej formacji można by w przybliżeniu porównać do twórczości Art Bears. Jaki będzie los tej awangardowej twórczości, zaliczanej właściwie tylko jeszcze umownie do rocka? czy Radio Warszawa ma szansę trafić do radia? Czy kogokolwiek zainteresuje promocja grup artystycznych, a nie tylko takich, które nabijają kabzę? Przyszłość tej muzyki wygląda raczej nieciekawie, chyba że zainteresują się zagraniczne wytwórnie płytowe, wyspecjalizowane w propagowaniu awangardy rockowej: Recomended Record, Rouch trade, Ralph Record, Dome Record itd. Wydaje się jednak, że i u nas ta twórczość powinna zostać dostrzeżona, a obojętność nie skazywała jej na zapomnienie. Kamil Sipowicz (zachowano oryginalną pisownię nazw i zwrotów)

Reportaż - wzmianka prasowa o zespole, autor Kamil Sipowicz, Magazyn Razem, Warszawa, nr 16(327) z 17 kwietnia 1983 r.