Projekt „Intonarumori wczoraj i dzisiaj” zainicjował w 2018 roku włoski artysta Alessandro Monti. Zaprosił mnie do współpracy razem z innymi muzykami: Franco Casavolą, Chrisem Cutlerem, Silvio Mixem i Nickiem Sudnickiem. Projekt zakończył się wydaniem w wytwórni ReR Megacorp z Londynu >> płyty CD. Alessandro Monti przesłał drogą cyfrową wymienionym muzykom nowe i stare kompozycje wykonane na muzealnym Intonarumori. Luigi Russolo był futurystycznym malarzem i konstruktorem nietypowych instrumentów muzycznych do generowania kontrolowanego, muzycznego hałasu. Instrumenty przepadły podczas wojny. W 1977 r., profesor Pietro Verardo, znawca muzyki dawnej i konstruktor instrumentów muzycznych, odtworzył dwadzieścia odmian Intonarumori, a siedem z nich umożliwiło nagranie Alessandro Monti kilkanaście śladów do niniejszego projektu. Wybrani muzycy skomponowali na fundamencie przesłanych ścieżek z brzmieniami Intonarumori nowe utwory łączące przeszłość z teraźniejszością. Dla mnie trudność stanowiło podjęcie decyzji o rozłożeniu proporcji pomiędzy oryginalnym instrumentem, a moją ścieżką. Nie chciałem przykryć Intnarumori, ale też nie chciałem, aby Intonarumori było „solistą” w nagraniu. Dodatkowo Intonarumori był z natury niestabilny tonalnie. Dlatego w moich utworach używałem lekko zniekształconego głosu i perkusji. Inspiracją dla mnie podczas różnicowania formy było Siedem Cnót Głównych: gorliwość i pracowitości, cierpliwości, miłości, hojności, czystości, pokory i opanowania. Byłem zaskoczony, że Alessandro Monti umieścił na płycie aż osiem moich utworów, czyli cały przesłany materiał.