Projekt „Intonarumori wczoraj i dziś” zainicjował w 2018 roku włoski artysta Alessandro Monti. Do współpracy zaprosił muzyków z różnych krajów (Franco Casavola, Chris Cutler, Andrzej Karpiński, Silvio Mix, Alessandro Monti, Nick Sudnick). Projekt zakończył się wydaniem płyty CD przez wytwórnię ReR Megacorp z Londynu. Futurystyczny malarz Luigi Russolo zaprojektował i zbudował w 1913 r. rewolucyjną serię nowych instrumentów do generowania kontrolowanego, muzycznego hałasu. Drewniane skrzynki, wyposażone są w ogromne akustyczne tuby, korby do kierowania nimi oraz dźwignie do zmiany wysokości dźwięku. Występowały w różnych odmianach. Rozpoczęły się eksperymentalne pokazy i koncerty ale wybuchła wojna, po której Russolo wznowił projekt. Był on jednak zbyt ekstremalny, aby muzyczny świat mógł go przyjąć. Dlatego Russolo pozostał z Intonarumori do końca życia nieakceptowany i samotny. Dodatkowo pod koniec wojny wszystkie zbudowane instrumenty zostały zgubione lub zniszczone. Dopiero 52 lata później, w 1977 r., na Biennale w Wenecji zlecono Pietro Verardo, specjaliście muzyki dawnej i konstruktorowi instrumentów muzycznych, aby zrekonstruował niektóre instrumenty na swój festiwal. Zbudował dwadzieścia różnych odmian, a siedem z nich umożliwiło >> nagranie studyjne niniejszej płyty CD. Alessandro Monti odwiedził profesora Verardo i nagrał szereg figur muzycznych na zrekonstruowanych instrumentach. Następnie wybrał trzech perkusistów: Cutlera (z Henry Cow, Art Bears, Cassiber, Pere Ubu …), Karpińskiego (z Reportaż) i Sudnicka (z Zga), aby skomponowali na fundamencie przesłanych ścieżek z brzmieniami Intonarumori nowe utwory łączące przeszłość z teraźniejszością. Powstały trzy, bardzo różne podejścia, które są na płycie zarejestrowane, a zmiksowane przez Alessandro Monti. Na tej płycie znajdują się także dwa, rzadkie nagrania utworów orkiestry skomponowane przy użyciu oryginalnych instrumentów Intonarumori z lat dwudziestych XX wieku i nagrane tutaj po raz pierwszy po ich rekonstrukcji. Płyta jest zapakowana w potrójny digi-pack. Mój udział w projekcie Intonarumori ma podłoże wyłącznie artystyczne, pozbawione jakichkolwiek  sympatii do ideologii kojarzonych ze sztuka abstrakcyjną. Tytuły moich ośmiu kompozycji umieszczonych na płycie były inspirowane Siedmioma Cnotami Głównymi.

Lista umieszczonych na płycie utworów i wykonawców:

01 – Rumori di Zelo E Diligenza / Noises Of Zeal And Diligence / Odgłosy Gorliwości I Pracowitości (Andrzej Karpiński, Pietro Verardo)
02 – Rumori Della Pazienza / Noises Of Patience / Odgłosy Cierpliwości (Andrzej Karpiński, Pietro Verardo)
03 – Rumori D’amore / Noises Of Love / Odgłosy Miłości (Andrzej Karpiński, Pietro Verardo)
04a – Rumori di Generosità / Noises Of Generosity / Odgłosy Hojności (Andrzej Karpiński, Pietro Verardo)
04b – Rumori di Generosità Dai Montanari Polacchi / Noises Of Generosity From Polish Highlanders / Odgłosy Hojności Od Polskich Górali (Andrzej Karpiński, Pietro Verardo)
05 – Rumori di Purezza / Noises Of Purity / Odgłosy Czystości (Andrzej Karpiński, Pietro Verardo)
06 – Rumori di Umiltà / Noises Of Humility / Odgłosy Pokory (Andrzej Karpiński, Pietro Verardo)
07 – Rumori di Virtù / Noises Of Virtue / Odgłosy Cnoty (Andrzej Karpiński, Pietro Verardo)
08 – Rumori di Compostezza / Noises Of Composure / Odgłosy Opanowania (Andrzej Karpiński, Pietro Verardo)
09 – Quando il Futuro è il Passato (Chris Cutler, Pietro Verardo, Bob Drake)
10 – L’angoscia Delle Macchine (Silvio Mix, Maestro Carlo Boccadoro, Orchestra I Pomeriggi Musicali)
11 – Protomekanika (Nick Sudnick, Pietro Verardo)
12 – Il Mercante di Cuori (Franco Casavola, Maestro Carlo Boccadoro, Orchestra I Pomeriggi Musicali)
13 – Simultaneità Futurista  (Alessandro Monti, Pietro Verardo)