Muzyka do spektaklu „Gra 1. Czas” Polskiego Teatru Tańca zostaje napisana dla Iwony Pasińskiej. Jest to debiut choreograficzny ówczesnej tancerki, a obecnie dyrektor poznańskiego PTT. Premiera spektaklu odbyła się w siedzibie PTT 21 listopada 2002 roku. Po wielu rozmowach powstaje wielogodzinny materiał, z którego wyselekcjonowane jest łącznie 30 minut fragmentów muzycznych. Z tych fragmentów, przy współpracy z artystką, powstaje zwarte opowiadanie muzyczne. Dopiero po skomponowaniu muzyki Iwona Pasińska rozpoczyna pracę nad choreografią spektaklu. Muzyka jest wykonywana na przetwarzane elektronicznie perkusjonalia i mini klawiatury. Wszystkie instrumenty i mikrofony są przepuszczane przez stereofoniczne efekty gitarowe. Ciekawym instrumentem jest coś pomiędzy triggerem, a mikrofonem stykowym. Jest to specjalnie przebudowana elektroniczna perkusja dziecięca. Jej pady są przytwierdzone bezpośrednio do obręczy perkusyjnych. Uderzenie lub drgania naciągu wzbudzają poprzez pady sample uzyskane za pomocą systemu midi prosto z mini klawiatury. Powstaje więc możliwość mieszania dźwięków akustycznej perkusji z np. fortepianem w unisono. Życzeniem Iwony Pasińskiej jest mechaniczność muzyki, zredukowana niemal wyłącznie do rozwiązań rytmicznych. Tancerze wykonują mechaniczne ruchy robotów. Choreografia jest uporządkowana matematycznie, a całości towarzyszy dokładne odmierzanie czasu. Jednak pod tym stechnicyzowanym światem jest żywy człowiek, dlatego muzyce towarzyszy wiele mikro dźwięków. Trzeszczące sprężyny, nienaoliwione zawiasy. Jakby coś osobistego, co przebija się z głębi. Dlatego podczas nagrań do stołka perkusyjnego zostaje włożony czuły mikrofon, który podczas gry zbiera najdrobniejsze skrzypienia i trzaski naturalnie zsynchronizowae z muzyką. Na płycie słychać też dźwięki elementów studio – pracowni plastycznej, np. pracę plotera tnącego lub łańcuchów otwierających bramę przemysłową.

Andrzej Karpiński (perkusja, mini klawiatury, Yamaha CBX K1 XG, DX100, DD-11, Digitech RP6, loop station).